Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Carita (2)
| ← Carita. Liefde | ‘Carita. Liefde’ door Cesare Ripa | Carita. Liefde → |
| Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 293. Publiek domein. |
Carita. Liefde.
EEn Vrouwe in ’t root gekleet, houdende in de rechter hand een brandend herte, en in de ſlincker een kindeken datſe omarmt.
De Liefde is een bequaemheyt van den wille, die van God is ingeſtort, ons bewegende om hem boven al, en onſen naeſten, als ons ſelven, te beminnen.
Met het brandende herte en ’t kindeken in den arm wortſe geſchildert, om dat de Liefde eene ſuyvere en brandende werckinge in ’t gemoed is, tot God en de ſchepſelen.
Het hert wort geſeyt te branden wanneer het bemint: Want de Geeſten beweeght wordende door eenigh waerdigh onderwerp, doen het bloed te gelijck nae ’t hert optrecken, ’t welck door de hette ontſtelt wordende, ſoo wort het geſeyt te branden, daerom ſeyden de diſcipulen van Emaus oock, branden onſe herten niet als hy met ons ſprack? En dit wort gemeenlijck van de Poëten mede geſeyt, van de geyle Liefde.
Het kindeken worter geſtelt door gelijckheyt der woorden Chriſti, Wat ghy den minſten hebt gedaen dat hebdy my gedaen.
Het roode kleed, hebbende gelijckniſſe van ’t bloed, toont dat de waere Liefde, ſich, nae ’t getuyghniſſe Pauli, totte ſtortinge des bloeds toe, uytſtreckt.