Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Carro del Terra
| ← Carro del’ Acqua. Koetse van ’t Waeter | ‘Carro del Terra. De Koets van de Aerde’ door Cesare Ripa | Koets van den Nacht, […] → |
| Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 268. Publiek domein. |
Carro del Terra. De Koets van de Aerde.
BOccatius in de afkomſt der Goden, maelt de aerde af een Vrouwe, met een hulſel op ’t hoofd, en met een kroone van toorens, waer over zy van de Poëten getoorent geheeten wort. Zy is geciert met een kleed van veel bladers van boomen, en van groene kruyden en bloemen, houdende metten rechter hand een ſcepter en mette ſlincker een ſleutel. Zy ſal ſitten op een vierkante wagen met vier raeders, en op die ſelve wagen zijn eenige ſitplaetſen ledigh, voortgetrocken zijnde van twee Leeuwen.
De getoorende kroone betoont, dat het aldus op der aerde geſtelt is, weſende de ommeloop der aerden als een koninxkroon geciert met ſteeden, toorens, kaſteelen en dorpen.
Het kleed mette vercierſels van kruyd en bloemen, bedieden de boſſchen en oneindelijcke andere dingen, waer mede de vlackte des aerdrijx bedeckt is.
De ſcepter in de rechter hand, bediet de Koningrijcken, Rijckdommen en macht van de Heerſchappers der Werreld.
De ſleutel, nae dat Iſidorus verhaelt, is om te bewijſen dat de aerde by winter tijd wort geſloten, en verberght het ſaet dat onder haer geſaeyt is, ter tijd dat het begint als bloeyende in de Lenten uyt te komen, en wort dan geſeyt dat de aerde haer ontſluyt.
De Leeuwen, die de karre trecken, vertoonen het gebruyck van den Landbouw in ’t ſaeyen, want de Leeuwen (gelijck Solinus verhaelt in zijne wonderwercken) zijn gewoon haere reyſe door ’t ſtof te doen, en dan decken zy haere voetſtappen wederom met ſtof toe, en dat door ’t ſlingeren van haeren ſteert, ten eynde de Iaegers haeren wegh niet ſouden beſpieden.
Inſgelijx doen oock de bouwlieden, want als zy het ſaet inder aerde hebben geworpen, ſoo decken zy haeſtelijck de voorens, ten einde de Vogels het geſaeyde niet ſouden op picken.
De ſittplaetſen, als wy geſeyt hebben, willen wy nergens anders toe invoeren, als om te betoonen dat niet alleen de huyſen, maer oock de ſteeden dickwijls door den krijgh of Peſte leedigh blijven. Ofte dat op het vlacke der aerde, veele plaetſen leedig ſtaen en onbewoont zijn. Of dat de aerde veele plaetſe leedigh houd, voor ’t geene daer noch op ſal waſſen.