Deze pagina is proefgelezen
— 57 —
Op blad en plant in ’t zand geslagen,
En ’t hoofd naauw beurende uit het slijk:
Dat, Vredebô van ’s Heilands Rijk,
Gy mijnen zegen af zoudt vragen!
En ’t hoofd naauw beurende uit het slijk:
Dat, Vredebô van ’s Heilands Rijk,
Gy mijnen zegen af zoudt vragen!
Neen, zegen gy, als Godsgezant
In my den kranken stofverwant
Die drijvende op ’t geloovig hopen,
In zwakheid hijg naar ruimer lucht,
En vurig naar het tijdstip zucht,
Dat Jezus zich mijn’boezem open’.
In my den kranken stofverwant
Die drijvende op ’t geloovig hopen,
In zwakheid hijg naar ruimer lucht,
En vurig naar het tijdstip zucht,
Dat Jezus zich mijn’boezem open’.
Geef gy my deel in uw gebeên,
Wanneer ge, als Herder opgetreên,
Zijn schapen opdraagt aan Zijn hoede:
Bid, dat Zijn Geest my vergewiss’
Dat al mijn hoop niet ijdel is
Op die aan ’t Kruishout voor ons bloedde,
Wanneer ge, als Herder opgetreên,
Zijn schapen opdraagt aan Zijn hoede:
Bid, dat Zijn Geest my vergewiss’
Dat al mijn hoop niet ijdel is
Op die aan ’t Kruishout voor ons bloedde,
Dat, zoo (of ’t ware) eene kleene loot,
Een vezeltj’ in mijn boezem schoot,
Zijn daauw dat sprankjen moog besproeien;
En ’t worstlend zaadtjen niet verstikk’
In ’t God- en Heilandloochnend IK,
Dat hand noch snoeimes uit kan roeien!
Een vezeltj’ in mijn boezem schoot,
Zijn daauw dat sprankjen moog besproeien;
En ’t worstlend zaadtjen niet verstikk’
In ’t God- en Heilandloochnend IK,
Dat hand noch snoeimes uit kan roeien!
Ja zegen my, en ook overal
Mijns levens hoop in 't aardsche dal,
Den telg uit mijne heup gesproten.
Die, erfgenoot van 's Vaders leed,
Dees wareld zich vijandig weet
En al zijn heil in God besloten!
Mijns levens hoop in 't aardsche dal,
Den telg uit mijne heup gesproten.
Die, erfgenoot van 's Vaders leed,
Dees wareld zich vijandig weet
En al zijn heil in God besloten!
Bid dien d' onschatbren zegen af,
Dat, als mijn lijk vermolmt in 't graf,
Hy aan zijn Goël vast blijv' kleven!
Ik wensch mijn kroost geen ijdlen schat.
By 't eenig dat die beê omvat,
Zal God ook de aardsche nooddruf geven.
Dat, als mijn lijk vermolmt in 't graf,
Hy aan zijn Goël vast blijv' kleven!
Ik wensch mijn kroost geen ijdlen schat.
By 't eenig dat die beê omvat,
Zal God ook de aardsche nooddruf geven.
En gy, heb dank voor 't liefdeblijk!
En is de naam van Bilderdijk
By u in zegening gebleven,
Ontfang ook 's Grijzaarts zegenbeê,
Die op zijn laatste legersteê
Voor de uwen nog om hoog zal streven!
En is de naam van Bilderdijk
By u in zegening gebleven,
Ontfang ook 's Grijzaarts zegenbeê,
Die op zijn laatste legersteê
Voor de uwen nog om hoog zal streven!
1822.
Den 29en van Loumaand.
