Daarop ging hij, zooals hij gekomen was; maar, terwijl hij de trap opsteeg, mompelde hij in het Italiaansch:
»De Lady is veranderd, zeer veranderd, zoo listig te zijn, en toch… mij op het woord te gelooven… Ik had niet op zoo lichte overwinning gerekend. Wellicht acht zij haar spel zóó slecht, dat zij alles durft wagen, om het te verbeteren; maar zij zou sterker moeten zijn dan het noodlot, zoo zij uit dezen strik loskomt."
Toch scheen het den zonderlingen booswicht met de bevrijding der gewaande Lady Margaret ernst te zijn.
Als hij beloofd had, haalde hij haar af, voerde haar de torentrap af, had de gewichtige deur voor haar doen openen. Er was veel gewoel van lieden: heeren, edelknapen en krijgsmannen op de binnenplaats; meer dan ééne draagkoets stond er gereed; en toch voerde doctor Julio onbeschroomd zijne beschermeling in het voertuig, dat hij voor haar had bestemd: eene draagkoets met prachtige purperen kussens van binnen, kennelijk geschikt voor eene langdurige reize, en die zich alléén onderscheidde door het ongewoon aantal dragers, die haar omringden.
Eer zij er binnenging, aarzelde Deliana een oogenblik: »Had niet Fabian haar aanbevolen, eerst den volgenden dag hare ontvluchting te beproeven…; maar kon hij dan weten, welk eene gelegenheid zich heden nog bieden zou?" dacht zij, te harer verontschuldiging, en zij steeg in. Dat was noodig. Hare aarzeling was opgemerkt. Doctor Julio had haar met een vreeselijken blik aangezien, de forsche dragers wenkende…; één onder hen naderde, en scheen willens haar arm te grijpen, om haar te doen instijgen… Zij was hem voorgekomen, maar die beweging was haar niet ontgaan, en het scheen haar een vreemde dwang, die eene gevangene dus tot de vlucht dreef.
Het voertuig zette zich in beweging. De personen, die de
