Als nu Madamme van Parma

   De bron van deze tekst is onbekend

Bij dit document is geen bron vermeld. Een bron is een publicatie van een document in oorspronkelijke vorm. Dit is bij voorkeur een gescand document dat geüpload is naar Wikimedia Commons en proefgelezen is door Wikisource. Help Wikisource door de bron van dit document te vinden.

ALS NU MADAMME VAN PARMA MET HET HOF DOOR DEN SPAENSCHEN RAEDT, DE BENDEN VAN ORDONNANTIE VERSIEN, DE GARNISOENEN VERDOBBLEERT, EEN ONTALLIJCK CRIJCHSVOLCK SOO BEDECTELICK ALS SIJ MOCHTEN VERGADERT HADDEN, HEBBEN SY HET ROEMEN ENDE LACHEN DER GEUSEN, VOOR EEN TIJDT LANCK IN BITTEREN CLAGHEN VERANDERT, ALS VOLCHT:

Na de wijse: Hoort toe ghy dochters gracieus.

Och wie sal mijn ooghen nu ter tijt
Volheyt van water connen ghegheven,
Om te beschreyen onsen druck en spijt
Daer in wy wilde geusen moeten leven?
Israels verstroyen met druckich sneven
En ghelijckt daer niet by, tis openbaer,
Noch oock tverdriet al in Egypten swaer.

Want alle die ons beloefden by te staen,
Sijn inder noot ons afgheweken,
Edele ende onedele; dies wy hier gaen
Als menschen van een yeghelijck versteken,
En al claghen wy geusen onse ghebreken,
So seytmen tot ons (dus valt het swaer);
Ghy hebt ghevonden daer ghy stont naer.

Och, hadden wy ons doen wel bedocht,
Wy hadden desen name niet aen ghenomen,
Want tot den Bedelsack sijn wy ghebrocht
En haer Schotel is ons (ten sijn gheen dromen)
Te deele ghevallen waer dat wy comen;
Als ickt bedencke, vind ick onghecesseert,
Dat Barlamont heeft ghepropheteert.

Want desen name gaf hy ons op het pas
Dat wy ten hove deden onse bede;
Om ontslaghen te sijne, onse intentie was,
Van tplaccaet ende de inquisitie mede;
Dit bewillichde Madamme met listichede,
Alsoot ghebleken is int openbaer;
Dies meynden wy dat wy hadden de sake claer.

Want sy corts daer na uut loosen gront
Deze beyde stucken aboliceerden;
Dies de vromen in seer corter stont,
Siende dat wy de beelden so raseerden:
Gods woort te prekene sy triumpheerden,
Met lofsanghen te singhen al in dat pleyn,
Want een grooten yver was daer certeyn.

Den rechten Paesschen hielden sy, siet,
Met den coninck Josia hooghe gheprcsen,
Die in derthien hondert jaren niet
So reyn ghehouden is, also wy lesen;
Met ander ceremoniën daer toe by desen,
Als doopen, trouwen en begraven de doon,
Sonder te nemen van sulcke dinghen loon.

Maer Godt, die wonderlick van rade es,
Heeft om onse ondanckbaerheyt ghemeene
Die laten nemen, soot blijckt expres;
Dies wy nu sitten in grooten gheweene,
Want ons eyghen watere, neemt dit te beene,
Moeten wy coopen, vrienden ydoon;
Maer straffinghe is der sonden loon.

Want onse hope die hadden wy ghestelt
Op heeren en vorsten, groot van staten,
Ende oock hier op der cooplieden ghelt;
Maer al dese hebben ons hier nu verlaten.
Dan tis loon naer werck, want al ons praten
Was van Oraengens ghewelt, en Breroos macht,
Dus ist wel weert datmen ons belacht.

Daeromme so rade ick met David hier,
Dat niemandt zijn betrouwen en stelle
Op heeren of vorsten oft menichte hier,
Want al dit can Godt haest neder vellen,
Alsoo hy bewijst met dit voortstellen;
Want alle die ons hier hebben voorghestaen,
Moetent verloopen, oft worden ghevaen.

Dies wy hier nu met versmaetheydt groot
In vremde landen moeten vlieden,
Bespot, versproken, in honghers noot,
Want ons broot te winnen zy verbieden;
Dies en weten wy nu, wy arme lieden,
Waer trecken oft gaen, wy zijn confuys;
Dus en is ons ditte gheen cleyne cruys.

Och hadden wy dit al wel bedocht,
Doe wy sulck een goet werck bestonden,
Dat wy met lyden souden sijn besocht,
Tsoude ons niet wesen so harde een wonde;
Maer wy dochten al, God hadde ghebonden
Den duyvel en paus, metten beestelijcken staet;
Dan contrarie blijckt, eylacen jaet.

Want gheen arbeyt oft hout (verstaet de leus!)
En is dees tyrannen nu te diere
Om galghen te maken, daer so menich geus
Nu aen moet sterven, bin desen quartiere;
Al begheeft ons tgheluck in deser maniere,
Sy hebbent niet al ghewonnen, hier op acht;
Hy schreyt noch wel, die nu voren lacht.

Oorlof hier mede, vrienden eersaem,
Ende wy hopen noch (gheseyt ten fijne)
Als lsrael te comen uut blaem,
En papa Leo sien gaen te ruyne;
Al sijn wy nu te desen termyne
In Babiloniën een ghecken spel,
Tis alsoo ghebeurt met lsrael.