|
DE EDISON LICHTWEEK.
Voetbalwedstrijd bij kunstlicht.
Een fantastische optocht.
DE DERDE DAG
We schrijven hierboven: de derde dag, maar het is juister om van den derden avond te spreken, want de attracties begonnen gisteren pas in de avonduren.
Vergaderingen, congressen etc. vonden er niet plaats, zoodat alles rustig toeging, zoolang het daglicht nog de heerschappij voerde. Maar nauwelijks was de avond ingevallen, nauwelijks had het licht, het natuurlicht, plaats moeten maken voor de duisternis, of er flitste weer iets en Amsterdam lag weer in den hellen schijn, waardig en vroolijk in den feesttooi.
Zoo circa 7 uur maakte het publiek zich weer op om het feest te gaan vieren. De stroom van menschen bewoog zich weer door de hoofdstraten. Trams waren weer tjokvol en alles ging weer als de vorige dagen. De verlichting blijkt nog steeds de groote attractie. Elken avond opnieuw bewegen zich duizenden om alles te bewonderen. De gedeelten als Damrak en Dam vooral zijn het middelpunt der belangstelling. Maar gisteren was er weer een concurrent. Het Stadion experimenteerde met de kunstverlichting en dat bleek een geweldige attractie.
OP DEN AMSTELVEENSCHE WEG.
Op den Amstelveenschen Weg kreeg men den indruk, dat er een „internationale” gespeeld zou worden. Onafgebroken bewoog zich daar een lange file van menschen, die Stadionwaarts togen. Jongens met chocolade prezen met krijschgeluiden hun waren aan. Auto’s snorden voort. De trams „puilden uit”. Kortom, het was er levendig en gezellig. En van den Amstelveenschen Weg afkomend, doemde ineens het Stadion voor ons op. Geweldig en trotsch lag daar het grauwe complex van Jan Wils. En fijn afstekend daarbij, glansde de verlichte Marathon-toren als een glinsterende naald. En boven op den toren, overal zichtbaar in den fellen schijn van een schijnwerper, wapperde fier onze Hollandsche vlag.
Voor de loketten en ingangen was het een drukte van belang. Men verdrong elkaar om binnen te komen.
BINNEN.
Op het veld was nog niets bijzonders te ontdekken. De tribunes waren gewon verlicht als altijd en men zat werkelijk in afwachting om de veel besproken verlichting te zien aangloeien. Om half negen gebeurde het. Plots werd het donker, de tribune-lichten waren uit.
Een oogenblik maar, toen glansde er iets en het speelveld lag voor ons in daglicht. Een bovenverlichting van 64 groote lampen had dat veroorzaakt. Het licht was helder, maar absoluut niet fel, en het spel was uitstekend te volgen.
De wedstrijd.
Nauwelijks brandde het licht of de ploegen verschenen en stelden zich als volgt op:
Amsterdam:
de Boer
Lietzen Van Kol
de Boer Andriessen Schetters
Gerritsen, Volkers, v. Reenen, Barter, Hombörg.
Scheidsrechter Bockman.
K. Visser, v. d. Broek, Paulussen, Hermans, Lommers
v. Eerd Hermens v. Eerd
Leenhouwers v. Zeyl
Boumans.
P.S.V.
De Philips-menschen waren blijkbaar meer met de verlichting vertrouwd dan de Amsterdammers, want ze vielen direct, mooi combineerend, aan en brachten de verdedigers in het nauw. Even kon die verdediging wel stand houden, maar na 8 minuten spelen moest Amsterdam er aan gelooven: van Kol speelde verkeerd terug en Lommen nam zijn kan waar. 0–1. Philips vertoonde een uitmuntend combinatiespel, waartegen de hoofdstedelingen weinig hadden in te brengen. Voortdurend viel de voorhoede gevaarlijk aan en elk oogenblik verwachtte men een tweede goal. Bijna was die er, toen Lommen precies in de handen van de Boer schoot. Kort hierna weer een prachtige aanval van rechts, waarbij Visser kans zag de bal op te vangen en er 0–2 van te maken. Scheids rechter Bockman leed blijkbaar ook onder het kunstlicht, althans hij was heel zonderling in zijn beslissingen. Toen hij een handsgeval niet opmerkte, onthaalde het publiek hem op een fluitconcert. Na circa 25 minuten spelen werd van Reenen ongeoorloofd aangevallen. Bockman kende een strafschop toe en v. Kol maakte er een doelpunt van.
De 1–2 situatie was dus nog niet hopeloos voor Amsterdam. Maar het spel van de Eindhovenaren bleek toch te goed en te pittig. De voorhoede viel steeds mooi aan en menig gevaarlijke situatie ontstond. Volkers de doorzetter, uit de Amsterdamsche voorhoede, kreeg hinder van een oude knieblessuur en verdween. Scheeres uit D. E. C. verving hem. Nog voor de rust kon v. d. Broek, onze nieuwe internationaal, met een mooie omhaal, het derde doelpunt voor P. S. V. scoren (1–3)
Na de hervatting kreeg men weer hetzelfde goede spel te zien van Philips, waartegen de Amsterdammers met man en macht moesten verdedigen. Hermans gaf eenmaal een staaltje van zijn schotvaardigheid, door een geweldige kogel, vlak tegen de lat.
Paulessen schiet kort hierna in handen van de Boer. Ook Amsterdam probeerde het nu met een paar schoten, maar het succes bleef uit. Steeds was de stoere Philips-verdediging paraat. En meteen ging dan weer de aanval er van door om te trachten de Boer te verschalken. Een paar harde schoten gingen over of naast. In deze periode ging ook Andriessen weg en werd na eenigen tijd vervangen door Siebeles (D.E.C.). Bij een verrassende uitval, kon Hombörg prachtig op doel schieten. Boumans greep maar tipte zelf de bal over de lijn. 2–3.
Lietzen was intusschen naar de middenlinie verhuisd en Siebeles speelde nu back. Maar de verandering was niet van beteekenis. Philips was sterker en kon de makke voorhoede van Amsterdam best in bedwang houden.
Nadat Siebeles eenmaal goed gered had, kwam het einde met een verdiende overwinning van de kampioenen.
De verlichting een succes.
Deze verlichting is absoluut een succes gebleken. Holland is het eerste land dat een dergelijke demonstratie gaf en men toonde meteen, dat dergelijke demonstraties niet als experimenten beschouwd behoeven te worden. De mogelijkheid is volkomen bewezen, al willen we geenszins beweren, dat we er al zijn De bal moet natuurlijk vooral laag gespeeld worden, omdat men anders, in het licht kijkend, de bal moet afwachten, hetgeen dezelfde uitwerking heeft als van iemand, die in het zonlicht kijkt. Maar wanneer men aan deze verlichting is gewend geraakt, zal men wel degelijk behoorlijk gebruik kunnen maken van de mogelijkheden. Voor Philips was het nu reeds een mooi succes.
De autotocht.
Nauwelijks was de pauze voor de voetballers aangebroken, of de muziek klonk en de poorten gingen open, en daar verschenen langzaam en rustig de fraai verlichte auto’s.
Voorop een leuke reclame voor Trein 8.28, een locomotief, die met schril gefluit het veld rond reed. Daarachter allerlei prachtige en fantastische lichtwonderen, de een nog mooier dan de ander. Ford had een viertal wagens en op elke wagen schitterde een forsche letter, tezamen de naam vormend.
Trotsch schreed hierachter een pauw. Philips had de radio-auto geïllumineerd en zoo trok een lichtende en musiceerende auto langs ons heen.
En tusschen deze lichtbakens ontdekte men tot groote hilariteit van de toeschouwers een oud wagentje met een olielampje. Prachtig was de Eifeltoren van Citroen en aardig was het huisje van Zélander. Een giraffe met lichtende oogen en geëscorteerd dor twee apen, bracht weer vroolijkheid.
De bierbrouwerijen hadden zich allemaal ingespannen en zoo zagen we van verschillende dezer bedrijven ongeveer dezelfde reclame, nl. verlichte wagens met tonnen. De draak van „Braka” spoog weer vuur. Aardig en origineel was het idee van den heer A. de Jong, die een verlichte groetenwinkel liet rondrijden. De Michelin-mannetjes waren er natuurlijk ook, evenals Rojo en Ranja. En als besluit kwam er een wagen met 2 oudjes, die vertelden dat ze de Avro niet konden missen, omdat dit hun eenigst licht was op hun ouden dag.
Het publiek genoot van al het moois en applaudiseerde lang en hartelijk, tot de stoet weer langzaam verdween, van waar ze gekomen was.
VOOR VRIJDAG.
Vrijdag zal men zich waarschijnlijk bepalen tot de demonstraties met zoeklichten van Mr. Ms. „Kortenaer” op het IJ.
Verder zal het publiek natuurlijk de verlichting weer in oogenschouw kunnen nemen.
|
