|
Nederlandsch-Italiaansch nationaal bal
Een geslaagd sluitingsfeest van het Genootschap Nederland—Italië
Het was terecht, dat de jury bij monde van Jan Wils, op het zoo geslaagde Nederlandsch-Italiaansche Nationaal Bal in Hotel de Wittebrug woorden van lof toezwaaide aan de president van het Genootschap Nederland-Italië, mej. Anny Wierts. Want hoe voortreffelijk was ook ditmaal weer de regie van dit feest, georganiseerd tot sluiting van een zoo geslaagd seizoen van dit Genootschap, dat gedurende een ganschen winter bij voortduring blijk heeft gegeven de banden tusschen Nederland en Italië metterdaad te verstevigen.
En het was een goed slot op dezen feestelijken dag voor Nederland, op den avond van den verjaardag van Prinses Juliana een nationaal bal voor Nederlanders en Italianen te arrangeeren.
De groote zaal van de Wittebrug was feestelijk getooid met Nederlandsche en Italiaansche vlaggetjes en langs de wanden schitterden de verlichte K. L. M.-vliegtuigjes die aantoonden, dat men van Nederland naar Italië en terug zeer wel kan vliegen.
Om tien uur, toen Z.Exc F. M. Taliani, de Italiaansche gezant en zijn echtgenoote, de zaal binnenkwam, was er reeds geen plaatsje onbezet en tegen elf uur was het waarlijk een zee van menschen.
Tusschen deze uren in had de officieele opening plaats gehad Mej. Wierts had den velen gasten een welkom toegeroepen, de volksliederen waren gespeeld en het Wilhelmus was enthousiast meegezongen op dezen dag, gevolgd door een leve de Prinses.
Toen volgde het défilé van degenen, die zich in nationaal costuum hadden gestoken, hetzij Nederlandsch of Italiaansch. Het was een fleurige en kleurige stoet. Mej. Wierts had zelf buiten mededinging toch een zeer fraai grijs Italiaansch costuum, baronesse van Wassenaar, de presidente van Dante Alighieri, had een prachtig Florentijnsch gewaad aan, waarvoor zij, en terecht, een prijs van de jury in ontvangst mocht nemen.
Er was een hofnar, die den ganschen avond zich zijn gewaad wel bewust was, er was een costuum van Nederlandsche en Italiaansche vlaggen, merkwaardig genoeg om genoteerd te worden, een kinderwagen met een Italiaansche baby werd voortgeduwd door een Italiaansche moeke, op den voet gevolgd door een struische Friezin en forsche Noord-Brabantsche vrouwen met de breede mutsen en met linten. Een gewaad, waarvan de macaroni afhing, verdient vermelding, evenals de jurk, waarop een notenbalk was aangebracht, en de Hollandsche bloemenkoopman, die zich met trossen tulpen om hoofd en hals getoond had. Het was een lange stoet, aan het hoofd waarvan zich de Zandvoortsche Visschers, die met The Moochers de dansmuziek verzorgden, posteerden.
Aan Terpsichore werd veel geofferd en er was weinig gelegenheid voor „even rusten”. Ook Bachus werd niet veronachtzaamd en aan de buffetten stroomde gelijkelijk de moezel en de bowl, de asti spumanti en passito d’albana, zoo van het vat getapt, door Giuseppe Donato, directeur van het Italiaansche restaurant Umbria. De Gelaterie Gamba had een aardige Italiaansche ijstent ingericht, waar de kelen die dorstig waren geworden van de ansjovis, gekoeld werden door „alle smaken van ijs.”
De jury, bestaande uit Jan Wils, Antoon Molkenboer en Bruno Capacci, had intusschen haar beslissing ten aanzien van de schoonste gewaden genomen en Jan Wils deed den feestgangers mededeeling van den uitslag. De eerste prijs, een retourbiljet Amsterdam-Rome, beschikbaar gesteld door de K. L. M. mocht een gracieuze Friezin in ontvangst nemen; aan twee deelneemsters in Italiaansche kleedij, in Florentijnsch gewaad en Venetiaansche dracht werden de tweede en derde prijzen overhandigd. Vele en schoone prijzen werden uitgereikt.
Het Italiaansche reisbureau C. I. T. had een retourbiljet van de Italiaansche grens naar Rome ter beschikking gesteld, de E. N. I. T. een verblijf van vijf dagen in een hotel te Rome, er waren cassettes, boekwerken en shawls, die alle met gulle hand uitgedeeld werden aan prijswinnaars. En tot slot werd ook Anny Wierts door den heer Wils met een prijs verrast, en zongen de aanwezigen haar een „Lang zal zij leven toe.
Daarna werd het feest met nieuw enthousiasme voortgezet, en het eerste licht van den Meimorgen scheen over straten en grachten waarlangs de laatste feestvierders huiswaarts togen.
Het Genootschap Nederland-Italië mag op een waarlijk grandioos besluit van het winterseizoen terugzien.
|
