Bredero/Adieu-Liedt
ADIEU-LIEDT.
Stemme: O schoonste Personagie, &c.
Vaer wel mijn Lief, mijn leven:
Hoe kranck is, laes! ’t vermoghen by de Menschen,
In Godt bestaet het geven
Van ’t luck en heyl, dat wy den and’ren wenschen.
’k Wensch dat de Heer
U wint en weer
En voorspoet gheef in ’t vaaren;
’k Hoop Gods genade,
Sal u voor alle schade
Wel bewaren.
O ghy weeldighe vloeden,
Brootdroncken, licht en neetlich vol beroeren,
Wilt met dit buyich woeden
Des noordens wints geen strijt noch oorlog voeren;
O Zuyer Zee,
Van liever lee
Laat doch u rugh doorsnyen;
Wat sy door seylen,
Sal weer sonder verdeylen
’t Samen vlyen.
Voor d’Amsteldamsche palen
Lach ’t bruyne Schip met swarte taeckel Touwen,
Dat mijn Goddin quam halen;
In plaets van koets, voor ’tpuyck van alle Vrouwen,
Was ’tvunstich ruym,
Het witte schuym
De voor-boech nat bevochten;
Maer als ghy scheyden,
Mijn ooghen u gheleyden,
Soose mochten.
De Son met goude Stralen,
Brack met ghewelt door blauwe Wolcken henen,
De Winden my ontstaelen
Het Schip en lijf, die allenghs vast verdwenen,
’t Hert wiert als loot,
Roer-loos als doot,
Door in-beeldinghs bewelven;
Naer langh af-sond’ren,
Soo quam ick met verwond’ren
Tot myn selven.
U seer verlichte zinnen
De myne Lief, in alles overstreven,
Behalven in het minnen,
Daer moet ghy my de volle prijs af gheven.
Ick wint in gunst,
Ghy lief in kunst,
In wijsheyt en in reden,
In aengheboren
En eyghen selfs vercoren
Brave zeden.
Ghy die uyt soute baren
’t Vlam-vierich hooft onuytghedooft liet blijcken,
Schift doch de gryse schaeren,
Voor ’t driftigh Schip laat golven angstich wijcken,
Blancke Goddin
Voert mijn lief in
De wel ghewenschte steden
En brenght mijn Vrouwe,
Gheluckich en behouwe,
’t Huys met vreden.
Al wat een Mensch can dencken
Om aen syn Vrient of waarde lief te gonnen,
Dat soud ick, troost, u schencken
Waer ’t Godes wil het selfde my te jonnen.
Ach! denckt om my,
Als ick aen dy
Met yverich verlanghen:
Al mijn ghedachten,
Die snacken en verwachten
U ’tontfanghen.