Bredero/Aendachtigh Liedt

AENDACHTIGH LIEDT

Stemme: O roosjes root! o paerle gent:, &c.

    Vermaledyden
    Gelt honger snoot,
    Die nu dus byden
    Mensch is soo groot,
    Want d’eygen baet
    Blijft onversaet
    Altijt,
Door ’t gierich begeeren die hun ’t hert verbijt,
    Nootdruft en maet
    Hy gantsch versmaet
    En mijdt,
Tot hem de gierigheyd recht kastijt.

    ’t Verdoenmt begeeren,
    Alsmen ’t verwerft,
    Gaet zich vermeeren,
    Dus die ’t niet sterft,
    Die quelt syn hert,
    Verselt met smert
    En siet
Syn volkomen wenschen verkrijght hy niet,
    Hy is te vart
    In ’t gelt verwart,
    ’t Geschiet
Dat dan noch ’t geldt zijn Meesters gebiet.

    ’t Ellendigh leven
    En vervloeckte vrucht
    Van die haer geven
    Tot dese gelt-sucht.
    Diens hert derft rust,
    Door smart sterft lust
    Hen af
En dese gelt-sieckt helpt heur in ’t graf,
    Mits giericheyt
    Hun haest bereyt
    Een straf,
Want sy haer dienaers noyt de kost en gaf.

    Fy onbedochte
    Gierige lien
    Die korts verkochte,
    So men heeft gesien,
    U kindt vermaart
    Aen een Rijckaart!
    Soo ’t scheen,
’t Geldt berooft de mensch van alle re’en;
    Hebt ghyse gehspaert,
    Hier toe bewaert
    Voor een,
Die u met goudt de oogen sou bekleen?

    U blintheyt blinde,
    Blinder dan blindt
    Sult ghy bevinden,
    Ghy die voor u kindt
    Haer voordeel niet
    Te recht insiet
    Om ’t gout.
Siet dat het namaels u niet berout,
    Als haer ’t verdriet
    Van hem geschiet,
    Vertrout
Dat ghy dat geen beklagers hebben sout.

    Wie sout beklagen
    Die ’t sijn selfs doet,
    Door ’t snoot behagen
    Van ’t valsche goet?
    Ghy socht veel meer
    Het geld als eer
    En deughd
Ghy waenden in ’t geldt den grootsten vreughd,
    Maer als dit weer
    Eens neemt zijn keer,
    Soo meught
Ghy dit beschreijen met veel ongeneucht.

    ’t Sijn ware Princen,
    Jae Heeren groot,
    Die niet veel winschen
    En dit verstoot
    Den overvloet
    Van ’s werelts goet
    En pracht,
Die heeft een Princelijck gedacht.
    Die sich matelijck voet
    Nae zijn honger soet,
    Ick acht,
Dt sulcken Prins ’s werelds doen belacht.