Bredero/Aenspraeck vanden Oom tot de Nicht

AENSPRAECK VANDE OOM, TOT DE NICHT.

Stem: Helaes. Amour wat gaet my aen?

Nifjen, Nifjen, o gy dingh!
Wilje noch niet aen het knechje?
Klufje Klonters susterlingh
Sprack me lestenst: hoort iens Brechje,
Het! hoe legje staegh en neyt?
Datsen Vryster! datsen Meyt!

Soo men moer! wel immers kijnt,
Klufje kalde veul van Marten.
’t Is wongder (sey sy) hoe hy ’t pijnt,
Soo lief hetty jou van herten;
Brechje, sit hy staech en seyt.
Datsen Vryster! datsen Meyt!

Heer! die knecht is soo estelt,
Datsen hooft draeyt as ien meulen
Sen Peet hetme soo veul vertelt,
Spullen soumer wel of speulen
Brechje leyt hy snachts en greyt,
Datsen Vryster! datsen Meyt!

Is Marten murru, 't is gien noot,
Hy het Apen en Meerkatten;
Sen Peet hetme sen goet egroot,
't Is een Bom vol Spaensche Matten:
Gaej Nifje, ierje scheyt?
Datsen Vryster! datsen Meyt!

Seght Kees Jong Kees en Klaes Kloet,
Datser spillen vry op steken:
Van Proost, van Pronck, noch van Jaep Soet
Daer wil ick niet iens van spreken,
Siet dat jyer jou uyt dreyt,
Datsen Vryster! datsen Meyt!

Je hebt op Bartje sin estelt,
Maer wat souwjer me beginnen?
Marten die het langt en gelt,
Dat en hoeftmen niet te winnen,
Ick raeje, datje noch wat beyt,
Datsen Vryster! datsen Meyt!

Bartje (seghje) is ien geest,
Die zijn weetje weet, te weten
Dat hy moytjes schrijft en leest,
Gaet daer iensjes wat van eten!
Noch bedwinght jou sinlijckheyd,
Datsen Vryster! datsen Meyt!

Brechje, vollight hy mijn leer,
Laet jou Bartje niet bekallen,
Wijsheyd, Godsvrucht, Deught, en Eer
Is by Rijckdom niet met allen,
Siet dat niemand jou verleyt,
Datsen Vryster! datsen Meyt!

Inde Stadt en op het langt
Word de Rijckdom miest epresen;
Ter werreld is gien mierder schangt,
Als beroyt van geld te wesen;
Geeft Marten tavend goede bescheyd,
Datsen Vryster! datsen Meyt!