Bredero/Al mijn begeerlijckheden

LIEDT.

Stemme: Pavane d’ Espagnien.

Al mijn begeerlijckheden
Gaen noch in liefde voort:
Hoe wel dat mijn gebeden
Of ’t alderminst woort
Miet meughen zijn verhoort
Van u, o mijn vriendin!
Dien ick met hart en sin,
Doch hopeloos bemin.

Die mint ’t gheen hy moet derven,
Sijn meerder off partuur,
Die sterreft voor sijn sterven
Duysent mael in een uur.
Och lieff, t’valt my so suur,
Ja een hart dootlijck leyt,
Dat d’onghelegentheyt
Ons van den and’ren scheyt.

Mijn Gaerne brant van minnen
Blijft onbluslijck en groot,
Ick sal met trouwe sinnen
(Hoe soor van hoop ontbloot)
U lieven tot mijn doot,
O soet maagdeken teer!
Die ick na mijn begheer
Niet ghenoegh prijs en eer.

God weet, ’t gheen voor de menschen
Is ontsienlijck en bedeckt,
En na wat wit mijn wenschen
Sich t’eenenmael streckt,
En hoe mijn herte treckt
Na uwe frissche jeucht,
En u bloeijende deucht
Is mijn ghewenschte vreucht.

Moet ick (soo ’t schijnt) ontberen
U, om t’geen dat ghy weet,
So durf ick u wel sweren
Met een seer hooghen eedt,
Dat ick sal draghen leedt,
Niet met rou-cleeders swart,
Maer binnen in mijn hart,
Daer ’t niet ghesien en wert.

Maer wou Fortuyn eens wenden,
Of was ’t Godts lieven wil,
Een goet middel te senden
Om slechten het gheschil
Dat tusschen ons eens vil;
Och een soo eenich stuck
Sou dooden haest myn druck;
Ach! had ick dat gheluck,

Ick sou van blijdschap springhen
En singhen seer verblijd,
Hoe dat des wereldts dinghen
Verkeeren metter tijd,
Tot troost van die noch lijd
Van minne soet ghewelt,
Eer hem wan-hope quelt,
Die ’t ghemoet seer ontstelt.

Princes ick sal verwachten
U graci met gheduld
En hoop dat ghy myn clachten
Noch eens verhooren sult,
Als de maat is vervult
Van uwe wreetheydt straf,
Die haest moet nemen af,
Of ghy brenght my in ’t graf.