Bredero/Camer-Liedt

CAMER-LIEDT.

O ghy Geesten kloeck van sinnen
In Liefd’ Bloeyende vergaert,
Die de Reden-kunst beminnen
Sijt ons welkom, lief en waert.
Ghy Rymers doorluchtigh,
Vol spitscheyt hoogh-vluchtigh,
En sindelijck vernuft,
Wilt niet langer peynsen,
Waer toe dient dit veysen?
’t Is langh genoegh gesuft.

Het lieffelijck redeneeren
’s Menschen ziel lustigh verquickt,
Yets goets met vreughde te leeren
Over disch niet qualijck schickt.
Vrolijcke gedichten
Vermaecken en stichten
Den aendachtigen man,
Die het wel geschreven
Hier soeckt te beleven
Nae ’t beste dat hy kan.

’t Is loffelijck veel te weten
Als het tot Gods eer geschiet:
Maer ach! leyder! wy vergeten
Meest het geen ons God gebiet.
Die van y’le saecken
Hier yets grootsch kan maecken,
Men tot den Hemel looft,
Doch meer is te prysen,
Die steets met de wysen
Christelijck philosoopht.

Veele dolle droncken wynen
Onse tafel niet en ciert,
Geen Harten noch wilde Swynen,
Phasanten, oft vreemdt gediert:
De Vader der Meyren
Gaet ons wel stofferen
Met smakelijcke visch,
Gesoon en gebraden.
Inde overdaden,
Geen rechte wel-lust is.

Gulsigh eten ofte drincken
’t Reysich lijf te veel vermast,
d’Oversorgh de ziel doet sincken
In kommer-kans, anghst en last.
Hy leeft wel na reden,
Die vernoeght in vreden
Met ’t geen hem God verlient.
Kunt ghy maer stillen
U vrecke willen,
Ghy hebt al wat u dient.

’t Verkrygen van aertsche wenschen,
Geen volkomen rust en brenght:
’t Hert van gier’ge vrecke menschen
Is met heb-sieckt steedt vermenght.
O doolende blinde!
Waent ghy hier te vinde
De rust inu veel goet?
’t Sal u dapper misse,
Want nieuwers en isse
Als in ’t vernoeght gemoet.

Die zyn lust wel kan ghebieden
En wel wijss’lijck met maat betoomt,
Sijn eerst rechte rijcke lieden,
Niet ghelijck den rijckaart droomt
Die in overvloede
Van zijn aartsche goede
Soeckt saligheyd en rust.
Die kleyn en wel leven
Wert van God gegeven
Een eeuwich blije rust.

Ghy Meesters en wyse Heeren
Neemt in danck mijn ruyge kunst,
Ick en kan u niets vereeren
Na de grootheyd van myn gunst.
Ick hoop dat u lieden
Niet in ’t quaet sult dieden.
Of ’t ryemen niet en vloeyt,
Laet op heden blijcken,
Dat ons Reden-rijcken
Alhier In liefde bloeyd.