Bredero/Den droevigen vryer

DEN DROEVIGEN VRYER.

Stem: Arent Pieter Gysen, met Miewes, Haep en Leen.

Wat baat my den dranc daer ellick vreughd uyt suygd?
En dit lief gheselschap dat nu dus singht en juyghd,
Met bly en soet gelach?
Als ’t oogh hier niet De liefste siet,
Die ick so gaeren sach.

Speelt ghy en danst vry de lieve lange nacht,
Laet my myn selven vermaken met myn clacht,
Die ’t hart uyt droefheyt dicht:
Ick sal in myn Smart vrolijc syn
Of ten minsten wat verlicht.

Ach! daer een ander gheluckich hem bevindt,
Nevens de gene die hy van herte mint,
Daer sit ick hier alleen:
Diens groot gheluck Vermeert myn druck
Met droeve treuriche’en.

Niet dat ick yemant syn voorspoet hier beny,
Maer ick beklaegh het wreet geval, dat my
Dus dompelt in ’t verdriet:
Hierom ben ick Niet in myn schick,
So ghy hier merck’lijck siet.

Gaet hene Speelnoot, verheucht de jonge lien,
Ick sal myn selven van binnen wat besien,
En dromen van myn Vrouw.
Al ist bedroch, Het sal my noch
Verquicken in myn rouw.

Gaet hene, gaet hene, wat hebdy noch al praets,
Misschien sal u een ander afwinnen nu de plaets
En ’t Meysjen oock daer by:
Ick danck u seer Van al de Eer,
Die ghy bewijst aen my.

Helaes Princesje! helaes waer sydy nu?
Helaes myn leven! wat ben ick sonder u?
Een schaduw’ en een schijn,
En geen ding min Als die ick bin,
Als ick by u mach zijn.