Bredero/Die God in zijn gemoed

AENDACHTIGH LIEDT.

Stem : Mijn ziel maeckt groot den Heer.

Die God in zijn gemoed
Houd voor het hooghste goed,
Die zal niet anders wenschen
Als sijnder zielen rust
En wel doen met een lust
Aen alle goede menschen.

Wat is hier meer gequel
Of aerdscher droever Hel
Als ’t knagen vande sonden?
Die als sy zijn begaen
De ziele eeuwigh slaen
Veel geestelijcke wonden.

Wat is hier meerder vreughd
Als die heylsame deughd
Met waerheyd te beleven?
En sich naer een gemoed,
Dat niet nae hoogheyd wroet,
Vreedsamich te begeven?

Ick trots de grootsche mensch!
Die nae zijn wil en wensch
In hoogheyd is verheven:
Ghy die in ’t hartjen hoord
Gods eygen suyver woord,
Gantsch ongevalscht gedreven,

Niet door verweent verstant.
Maer door de Predicant,
De Geest des Heeren heyligh,
Die treckt noch kiest geen sy,
En maeckt de zielen vry,
Van sonden vranck en veyligh.

Hoe salich is die man,
Die met God spreken kan
In ’t tempeltjen der eeren!
In ’t Kerckjen gebout
Van silver noch van gout
Maer van den Heer der Heeren!

Daer Godt vaeck selver set
En schrijft syn waerde Wet
Met Goddelijcke vingers:
Daer weetmen van geen twist,
Van vonden noch van list
Van felle bitt’re dringers.

Daer soecktmen staet noch eer,
Maer de heylsame leer
Met kinderlijcke vreesen;
Met waer berou en boet,
Meer deughdelijck en goet
Dan wereld wijs te wesen.

Heer! als ghy my aenspreeckt
En innerlijck bespreeckt
’t Geheym van mijn gewissen:
Soo opent mijn gesicht
En brenght mijn in het licht
Wt duysent duysternissen.