Bredero/Een eerlijck vrijsters antwoordt-lied

EEN EERLIJCK VRIJSTERS ANTWOORT-LIED.

Op de Wyse: Al van een eerbaar vrou en haren Man.

Nu hoort, mijn vrient gepresen,
Na dien ghy hier vermaent
Van mijn betreurt wesen
En mijn verschrickt gedaent:
Mijn wanghen nat betraent,
Die moet ick eerst af drooghen,
De anxst die ’t herte waant
Maeckt beecken van mijn ooghen.

Al wat ghy hebt gedreven
Is redelijck en goet,
Na d’kuntschap (o mijn leven)
Die ’k heb van u ghemoet;
Maer laetst was hier een bloet.
Die my van u yets zeyde,
’t Welck ick soo heb begroet,
Dat hy met schaemte scheyde.

Meent ghy myn uytvercoren,
Dat ick den dieren eedt,
Die ick u heb gesworen,
Soo lichtelijck vergeet?
O neen, dat waer mijn leet
(Al is dit veel by vrouwen).
De beloft die ick deedt
Sal ick in waerden houwen.

Ick heb wel connen mercken
De jonst die ghy my droech
An u verliefde wercken,
Daer ick dickwils om loegh.
Als ick ’t oogh op u sloegh,
Ick kon my niet versaden.
Staet op, het is genoegh
Ick bid u om ghenade.

Het sal uyt mijn gedachten
Gaen nu noch nimmermeer,
Hoe hooch ghy my ginght achten,
Mijn vrient, mijn lief, mijn Heer,
Mijn glorij en mijn eer.
Al moet ick u ontbeeren,
Ons lieffelijck begeer
Sal God ten besten keeren.

En ick sal al myn daghen,
Waer in ick can of mach,
U soecken te behaghen,
Dus maeckt gheen meer geclagh.
Soo haest als ick u sagh,
Ontvoochde ghy myn zinnen,
die tot mijn laesten dach
Ghetrou u sullen minnen.

Kan ick, lieff, ghenesen,
Ghelijck ghy mijn ontbiet,
Alleen met myn bywesen,
Verblijt u nu ’t gheschiet.
Dat ick het voormaels liet,
Was uyt vreese voor schande.
Staet op mijn lief en siet,
Hoe ick in minne brande!

Ick bid u, Prins verstandel,
Met beschaemd’ kaacken root,
Dat ghy dees lieven handel
Ten snootsten niet ontbloodt;
Of anders voor mijn doot
Sou ick veel dooden sterven.
Ghy sout door liefde groot
U reyne Dienst-maecht derven.