Bredero/Hoe soet singht ons de Nachtegael

EEN LIEDEKEN.

Op de Wijse: Alst begint.

Hoe soet singht ons de Nachtegael,
Elck Vogeltje singt zijn eughen tael,
    Hoe sou ick my bedwinghen!
Mocht ick met mijn schoonliefst smal
Spanceren in het Roosendal,
    Spanceren!
Lief ’t was mijn begeeren

Haar Ooghens bruyn, haer mondetgen root,
Haer Borsgens ronder dan een cloot,
    Sy doet mijn Vleys verteeren,
En ben ick niet wil in lyden groot,
Sy heeft myn Hooft in haren schoot
    Ghegreepen;
Dat block dat moet ick sleepen.

Haer handetjes wilt, haer vingertjens broos.
Mijn docht sy waeren my veel te loos,
   Doen ick haer laest aenschoude.
Sy toonden my een seer lieffelijcke gloos,
Doen ickse tot mijn soet lief koos
    Met luste;
Lief mocht ick by u ruste.

Een troostelijck woort moet icker ontfaen,
Al eer ick hier van daen zal gaen,
    Al sout ghy my ontlyven.
Ick laeter soo meenighen natten traen
Al over mijn bloosende wanghen gaen
    Met rouwe,
Wel eelder schoon Kersouwe.

Schoon lief doet mijnder toch eens gherief
En schrijfter my toch een minnebrief,
    Als ick van u moet scheyden,
Want ghy beroofter mijn sinnetgens vijf
Daer toe hebt ghy der mijn jonghe lijf
    Bedurven;
Liefste waer ick nu ghesturven.

O Venus, weest my nu ghetrou,
Bespronckelt my met den koelen dou,
    Gaarbranden als myn leden.
Snijt nu ontween dat minne tou,
Ick hebt ghedragen om mynnen mou
    Soo suyvre;
Dat block wil ick verhuyre.