Bredero/Ick veracht

LIEDEKEN.

Stemme: Pasemede Cicillie. Wilt nu al, groot &c.

Ick veracht
Heel de nacht
Doch ick doe ’t met rede:
Want mijn gewoonlijckhede
Was inde nacht, heel laet
Te wand’len by der straet.
Eens ’t gheslacht,
Dat verkracht,
’tGhemoet in eenichede,
Dat siddrich van lede
My dese borst noch slaet,
Als ’t hart dat dencken gaet,
Lust en begeeren
Willen dit beweeren
Door eyghen wanen recht,
Lust tracht te leeren,
Begeer probeeren
Mijn cleyn vermoghen slecht.
Dits ’t begin
Om den sin
Hier van uyt te voeren,
In speci te roeren
Het stuck, en volgens dien
Van ’t hooren en het sien
Dat my beancxst deed vlien.

Inde nacht
Wert ghewracht
Al d’onkuische dinghen;
’t Onnut geroep en singhen
Van menich droncken vent
En heeft so ’t schijnt, geen end.
Den dief tracht
Dan heel sacht
Met list te weech te bringhen,
Dat sloten vast ontspringhen,
En rooft al soo behendt.
’s Heeren straat wert geschent:
Hier hoortmen crijten,
Daer hoortmen smijten
Van ’t Goddeloos gheboeft,
De goten en hecken
Ter neder trecken
’t Welck den vromen bedroeft.
s’ Nachts de nijt
Toont met vlijt
Haer moetwillighe grillen,
Placken oock pasquillen,
En alle boosheyt groot,
Ja den verrader snoot
Kiest den nacht tot ’t exploot.

’s Nachts men hoort
Aen menich oort
Honden schrickelijck huylen,
Het droef ghekrijt der uylen,
Der Katten naar ghecrol,
Als ’t vervaerlijck gelol
Men bespoort
en verstoort
Vander dooder kuylen,
De Geesten die daer schuylen,
Die verschricken hen oock,
Het waren en ’t ghespoock,
’t Sijn ijdel schimmen,
Wat noch schijnt te glimmen
Als vier is verrot houwt.
De vreese klimmen
Int hert en nimmen
’t Hart al sijn stoutheyt stout:
Datmen siet
Is doch niet,
Soo men seyt gheloghen,
Maer van een schijn bedroghen
Staet den mensch heel bevreest
En loopt alsoo bedeest
Al liep hem nae een Geest.

Nacht ick haet
U voor quaet,
Doot-sond’ uyt u rijsen,
Dat wil ick u bewijsen.
In u bijster heerschappy
Lijt ghy die Toovery.
Den dach versmaat
Sulcken daat,
Met recht om of te ijsen;
De Natuur heeft een afgrijsen,
Ja beeft beancxst in my,
Oock in yder wie het sy,
Want daer verschijnen
Swaerlijck met pijnen
d’ Onsichtbaer Geesten swart,
Die schielijck verdwijnen
Leghe palets dan vynen.
’t Verdoolt menschelijck hart
Schuwt den dach
Soo ’t best mach,
Want ’s daaghs ist claerder
’s Nachts duyster en naarder,
Bequam na haren wensch
Voor den wanhoopich mensch,
Die verloochend sijn Prins.

Te veel stof
Is hier of,
Dus wil ick ’t kort make,
Eer icker diep in rake,
Segh ick diep in rake,
Segh ick in myn besluyt,
Dat de nacht valt te buyt
Cleyne lof,
Verachtingh grof.
Ider hoort haer laken,
Want haer eyghe sake
Die gheven sullicx uyt,
Dat dit die waerheyt duyd.
seyt hier ymandt teghen,
Die tijt op weghen
En gaet des nachts sijn gang,
Die ’t snachts-gaan plegen,
Onversiens kregen
Soms een bacxjen an haer wangh.
Nu wel an,
Laet ick dan
Het teghenwerp hooren,
Ick sal met open ooren
Op merck nemen vroet.
Myn werck neemt in ’t goet,
Een klerck leeren moet.