Bredero/Maer waerom is myn hert

AMOUREUS-LIEDEKEN.

Op de Wijse: Verheven hoochste Ziet.

Maer waerom is myn hert niet uytgebrant tot asschen
Van waer cont t’water dat myn oogen steets bespoelt?
De Stroomen van de Zee en souden niet afwassen
De brant, de heete brant die t’jonger Hert gevoelt.

Waerom wilt ghy myn doot, segt uytvercooren Vrouwe,
Hoe zydy doch soo wreet, waer toe dees felle straf?
Ick brande in u min en die sal niet ophouwe,
Voor dat ic Geesteloos legh uytgerect int Graf.

Mijn tong vergeet zijn ampt, myn oogh durft niet aenschouwen
De Hemelsche schoonheyt die men in u beschouwt,
Myn herte vlieght om hooch, met vleugels van myn trouwe,
Tot dat zy in u Hert mijn Ziel een zetel bout.

Helaes! can myn verdriet en ernste gebeden
Niet stillen u gemoet, niet buygen uwe zin.
Mijn ooge waer ghenoecht om u, myn zoete wrede,
Te toonen door gesicht hoe seer ick u bemin.

De diepe suchten die uyt bange Borst opsteegen,
Getuygen van myn smert, Trompetten van myn rouw;
Mijn waere tranen heet cunnen u niet bewegen
Tot medelyden Lief, so doetet om myn trouw.

Siet myn belast gemoet, vermast van Druck en lyen,
Neemt acht op myn elent en jammerlijcke pijn,
Wilt ghy my gansch de wech van uwe gunst afsnyen,
Het sal u dienaers doodt en syn verderven zijn.

Jouffrou tot uwen dienst is Hert en Ziele vaerdich,
Bruyckt my waert u belieft, ick volligh u gebien,
Maackt my door uwe deught doch so veel eere waerdigh,
Dat ick u nacht en dach nae myn vermogen dien.

Helaes! myn waerde Vrou,, belet myn droevich sterven,
Mijn leven is het lest, myn lyen is te groot,
Soo ’k van u lieve mont, geen troost en mach verwerven,
So spreeckt het vonnis van myn leven of de doodt.