Bredero/Mijn sinlijckheyd

KLAAGH-LIED.

Stemme : Uyt Liefden siet, Lijd’ ick verdriet, &c.

Mijn sinlijckheyd
Heb ik geleyd
Op een die ick moet derven,
Die my onthoudt,
’t Welck myn so rout,
Dat ik vaack wensch om sterven:
Niet dat ick haar,
Mijn Lief eerbaar,
Yet quaets souw willen gunnen,
Ja woud’ ick al,
(Dat ick niet sal)
’K en sou voorwaer niet kunnen.

Want d’oogjens bly,
Die sy tot my
Eertijts so lieflijck keerde,
Die heeft sy noch,
Waer door ick, och!
Haer hertelijck begeerde.
En haer wel-vaert
Is lief en waert
In mijn getrouwe sinnen,
Souw ’t hart van mijn
Wel konnen zijn
Sonder haer te beminnen?

Neen ’t, seker neent,
Het sucht en weent
Als het mijn Lief siet lijen,
En in haer vreucht
Schep ick geneucht
En over groot verblijen,
Want sy besint
Die haer bemint,
Soo ’t onberoemt mach blijcken;
Geen last of noot
Sal voor de doot
My van mijn Lief doen wijcken.

Hoe soud’ cik, siet,
Beminne niet
Die, so men mach bemercken
Is wijs van Raad,
Arrem van praat
En rijck van goede wercken?
Hier door ’t oogh viel
Op d’ed’le Ziel
Van mijn Lief uytgelesen,
In wien ick, ach!
Docht dat ick sach
Het alder-schoonste wesen.

Kleyn is mijn roem,
Of ick schoon noem
Haer wel-geschickte zeden,
Want d’Ouders die
Gaen, so ick sie,
Haer aen Rijcker besteden
En die haer eerst
Scheen wel begeerst,
Gaat vluchtigh sy verlaten,
Maer die aen-neemt
Voor eygen, vreemt,
Laet sich door ’t geld bepraten.

Het duyvels Geld
Heeft oock geweld,
Sie ick, in ’s menschen ziele,
Want die quaat doet,
Kan metter spoet
De Liefde licht verniele.
Geen Liefd maer schijn,
Want siet an mijn,
Of het my Kan verkeeren.
Daermen Jonst koopt,
Hoe dat af loopt,
Sal ons de Tijd wel leeren.