Bredero/Mocht ick verwerven ’t geen ick wouw

LIEDEKEN.

Stemme: Nu spreyd u kapjen nedere,
Het is soo moyen wedere &c.

Mocht ick verwerven ’t geen ick wouw,
Of soo ’t na wensche gevil,
Ick kreegh een schoone wyse Vrouw,
Maer hoe-wel dat ick niet en trouw,
’t Schort my niet aende wil.

De angst die in ’t verkiesen leyd,
Beswaert mijn hart soo seer,
Dat mijn arme geneghentheyd
Seer selden siet gheleghentheyd,
Soo ick die wel begheer.

Sie ick een aenschijn lief en soet,
Slecht, nedrigh, ongeacht,
Doch vroom en eerbaer van gemoed,
Maer sonder eenigh haef of goed,
De liefd’ en heeft geen kracht.

Soo ick dan nae een rijcker sie,
Van schat, van pracht en staet;
’t Is noodigh dat ick dan van die
Soo seer als van de arme vlie,
Wil ick niet zijn versmaet.

Verkies ick dan een schoone Maeghd,
Bevalligh, hups, en snel,
Die my in alles wel beheght:
So is oock al om niet gevraeght,
Geval ick haer niet wel.

So ick (als veel) om ’t loose geld
Een leelijck wijf ansla,
So sie ick staegh ’t geen dat my queld:
De liefde door af-keer versmeld,
Geen treck heb ick daer na.

Vaert wel die ouwe weeuwen vrijdt,
Ick bender veur vervaert,
En die zijn soetste jonge tijdt
Met sulcken ouwe Queen verslijt,
Die is geen eere waert.

Vry ick een jeughdigh wacker dier,
Die ben ick schier te ouwt,
Want die waent in haer sinnen schier,
Dat in my al het minnen-vyer
Is uyt-gedooft en kouwt.

De quade die begeer ick niet,
Het by-zijn is onsoet
Van die met een wellust aensiet
Haer goede vrome mans verdriet,
Voor dien ben ick te goed:

Maer hoord, deugd-rijcke Vrouw beleeft,
Voor-sichtigh, goed en wijs,
Mijn hart u alles over-geeft,
Door dien het u genomen heeft
Voor zijn aertsch Paradijs.

Die mijn hier voor neuswijs beschempt,
Of lastert trots met lust,
Die doet noch goed, al luyd het vreemt,
Want t’wijl dat hy mijn eer beneemt,
So heeft een ander rust.