Bredero/O schoonste schoonheyt wreet

LIEDEKEN.

Op een Fransche Vouyse: Phebe qui ce mesme Jour.

Oschoonste schoonheyt wreet,
Hoe peynicht ghy myn hert
Met quelling van lief en leet,
Met sacht en strenge smert!
Wat bitterder pijn
Mach soeter syn?
O pijnbanck van mijn rust,
O Beulin van myn bloet!
O Goddin van ’t gemoet!
O myn waardichste goet,
Dan myn hier is gewust,
Ick brandt en blaeck van aengename lust.

O ghy lieffelick ghesicht,
Vol blixems en vol glants,
Als ghy maer u luyckjes licht,
Myn zieltje wort vol brants.
O wonderlijcke brant
Voor myn verstant
Lieve brant, die myn geest
So beset, so beschroeft,
So bepuert, so beproeft,
So verheucht, so bedroeft,
Soo verblijt, so bevreest,
Waer ick sonder u, ick waer dood geweest.

’t Is een monster of een hout,
Die noyt en voelde vlam:
En offer alsoo kout
Ter Wereld yemand quam,
Dat hy meerder scheen
Een beeld van steen,
Ja een mensch heel van loot,
Heel van tin, heel van stael,
Heel van glas, heel metael,
Heel van ijs altemael,
Sach hy u schoonheyt groot,
Hy wierd wel levendigh al waer hy doodt.

Dees levend-makende kunst,
Van Goddelijcke kracht,
Bestaet in goede gunst
Van u minnelijcke macht.
Maer vertrout dit deel
Niet al te veel.
Nu vaert wel myn Chlorint,
Nu vaert wel soete mont,
Nu vaert wel schoonheyt blont,
Nu vaert wel, blijft gesont,
En als ghy u wel vint,
So denckt om hem die u te seer bemint.