Bredero/Om dat ick heb ghepresen

LIEDT.

Stemme: Pavane d’ Espagne, &c.

Om dat ick heb ghepresen
Mijn waerde, soete Beck,
Moet ick daerom nu wesen
Ghehouden voor een geck?
Dit’s u grootste ghebreck,
Die uwe faem verslimt,
Dat ghy so licht vergrimt
En bitter schelt en schimt.

Doch twee ghewenste gaven
Verleent u de natuur:
Dat’s overvloet van haven
En schoonheyt van statuur.
Maer denckt, o Creatuur!
En onthout dit van mijn,
Dat dese dinghen zijn
Niet anders als een schijn.

Dit maeckt meest alle Vrouwen
Hoovaerdich en verwaent,
Dat sy te veel vertrouwen
Haer lieffelijck ghedaent:
En alsmen haer vermaent,
Dat een lustigh ghestalt
Somwijl schielijck vervalt,
Soo heeftmen sich verkalt.

Een rijck Vrou is lastich,
Een schoone trots en stout,
Een middelbaer stantvastich,
Wel hem die sulck een trout:
Die vint hem niet vervrout,
Gelijck men, leyder! siet
Dat nu soo veel geschiet,
Daer ’t Wijf de Man ghebiet.

Ick merck Lief, u begeeren
En u ghedachten hoogh,
Die sien na weytsche kleeren
Die cierlijck staen in ’t oogh.
Al heeft de man geen boogh,
Is ’t een schalck of een brief,
Om ’t goet hebt ghy hem lief.

Comt na u een minder kijcken,
Oprecht, vroom van gemoet,
Die durft ghy wel uytstrijcken,
Ja schelden voor een bloet,
Ghy kent u schier te goet,
Dat ghy hem eens siet aen,
Off by hem wat te staen,
En dwinght hem stracx te gaen.

Maer, Lief, het spijtich spreken
Van een mont snaver-snel,
Noch dreutsche, scheetsche treken,
Of een stuurs wesen fel
En voeghen niemant wel;
Besonder, so men seyt,
Past voor een Jonghe Meyt
Beleefde vriend’lijckheyt.

Want ’t rat van Avonturen
De rijckdom licht verkeert,
En schoonheyt mach niet duren,
Soo d’ondervindingh leert,
Dus eer ghy dees ontbeert,
En eer ’t u qualijck gaet,
Betoomt u woest gelaet
En straffe sinnen quaet.