Bredero/Snachts rusten meest de dieren

LIEDEKEN.

Op de Wyse: Wellustige jongelingen, dat eedele.

Snachts rusten meest de dieren,
Oock menschen goet en quaat
En mijn Lief goedetieren
Is in een stille staat;
Maer ick moet eensaam swieren
En cruysen hier de straat.

Ick sie het swierich dryven,
Ick sie de claare Maan
Ick sie dat ick moet blyven
Alleen mistroostich staan.
Ach lief wilt my gheryven
Met troostelijck vermaan.

Ach Lely hoogh verheven,
Verheven in mijn sin,
Mijn hoope van mijn leven,
Ghewenste schoon Vriendin,
Wilt my, u jonstich gheven
Een lieve weder min.

Met hoop en vrees bevanghen,
Met een ghestaeghe stryt
Van sorghen en verlangen,
Verwacht ick nuy ter tijdt
Van u, myn troost, t’ontfangen
t’Woort daar men lang om vrijt.

Myn vruchteloos verwachten
Myn commer niet en blust,
Sult ghy my heel verachten,
Och voester van mijn lust?
Maer siet, ick onbedachte
Claagh, nu sy leyt en rust.

Och slaapt ghy myn behagen,
Dewyl ick doe myn clacht?
Wat baat my dan myn claagen
Ny ghy den dooven slacht?
Ick salt gheduldich draaghen,
Ick wensch u goede nacht.

Adieu Prinsesge jeughelijck,
Mijn Vrou van mijn ghemoet,
Adieu en droomt gheneughelijck
En slaapt gerust en soet;
Ach tis my soo onmeuchelijck
Te rusten als ghy doet.