Bredero/Toover-liedt

TOOVER-LIEDT.

Stemme: Ach ongheluckighen dach, &c.

Odu Toversche kol,
Wat karacters ghelol
Laest ghy uyt een onsichber rol,
Doen ghy mijn siel belaest, beswoert,
Als sy mijn yligh wert ontvoert.

Ach toomeloose tongh!
Die mijn besnoert bedwongh,
Ick twijffel wat u daer toe drongh,
Dat ghy so met guychellery
Mijn vrijheyt brocht in slaverny.

Naemt ghy uyt hovaerdy,
Over my heerschappy,
Om dat myn slechte Rymery
Met onvercierd’ Poeetsche pen
Sou singhen ick u slave ben?

Oft en mocht ghy misschien,
Als die nydighe lien,
Mijn goedt en groot geluck niet sien?
Of hebdy aen myn ziel ghedacht
Te toonen eens u kunst en kracht?

Want voor dees toovery
Was ick helaes so bly!
So vroom, so vrolijck en so vry,
Soo redelijck en so gerust,
Mijn leven was een lieve lust.

Ick was verheucht van gheest,
Licht-hertich onbevreest,
Ick docht niet eens dat inde Feest,
Daer niet dan jonst was, of ’t was schijn,
Alsulcke Kollen souden sijn.

Als die ’t Kerck-hof betre’en,
En der versturven le’en
Met vertwijffelde sno gebe’en,
En gill’ge grepen, stout en straf,
De dooden driesschen antwoord af.

O Circes! ghy gaeft mijn
Een schael met leck’re wijn,
Op dat ick wellekom sou sijn,
De woorden die ghy daer spraeckt,
Die hebben myn te seer vermaeckt.

O heymelijck verstant!
Ghy naemt my by der handt
En brocht my aende Ledekant,
Daer mijn lichaem, als sonder ziel,
In slapen van syn selven viel.

’k En kon nocht wit noch swart,
Ick mommelde van smart,
Ick was verandert in een hart,
Ick meende wel te spreecken yet,
Ick had de wil, ’t vermoghen niet.

Och dit ghebeurtmen staegh!
Dus sucht ick alle daegh:
Ick sucht als ick myn droefheyt klaegh;
Ach ’t is gheen snuyven van een beest,
Maer clachten van myn stomme gheest!

Ach wijse toveres!
Spreeckt een woord vijf of ses,
En maeckt myn weder fris en fres,
Doch woorden sonder herten-gunst
Is groot bedroch en kleyne kunst.