Cats/Huis- en zede-lessen/Twee gelieven even kout…

TWEE GELIEVEN EVEN KOUT
DIENEN NIET TE ZIJN GETROUT.

Een, dien ick hier niet noemen magh,
Die dede lestmael dit beklagh;
Het dacht my nut dat ick het schreef,
Op dat’ et in de werelt bleef:
    Mijn vader is van harden aert,
Hy wil dat ick sal zijn gepaert
Met eene tegen mijnen zin,
Met eene die ick niet en min;
En sij is even soo gestelt,
Dat haer de liefde niet en quelt;
Want als ick met haer spreken sal,
Dan zie ick staêgh mijn ongeval:
Sy is soo vreemt, soo wonder vijs,
Sy is soo kout gelijck een ijs,
En als ick maer op haer en kijck,
Soo wort ick stracx oock haers gelijck.
   Ick bid u, vader! wat ick kan,
En maeckt my geen bedwongen man!
Men perst geen menschen tot de trou,
Men leyt geen vryers by de mou,
Men paert geen vryster tegen danck,
Men siet geen liefde door bedwanck.
Het vryen is een vrye saeck,
Of anders is’ et sonder smaeck:
Dus, vader! sooje van my wacht
   De voncken tot een nieu geslacht,
   Wy twee gelieven even kout
   En dienen niet te sijn getrout;
   Want van twee kaersen sonder vlam,
   Noyt eenig licht in huys en quam.