Cats/Huis- en zede-lessen/Vrijt, daerje zijt

VRIJT, DAERJE ZIJT.
Daer is een visch van outs bekent,
Die blijft niet in sijn element;
Want als een visser, of sijn maet,
Op desen visch uyt vissen gaet,
Soo neemt hy noyt een listigh net,
Hy neemt geen loose fuycken met,
Maer set een fackel op de snuyt
Van syn bedrieghelicke schuyt,
En koomt soo vletten op den stroom.
Daer krijght de vis een minne-droom;
Want als hy siet dien schoonen glans,
Soo keurt hy ’t voor een goede kans,
En, mits hy ’t listigh vier bemint,
Soo koomt hy swemmen voor den wint,
En springht dan veerdigh in den boot,
Dat is, te midden in den noot;
Want, met de malle sprongh geschiet,
De visser staet niet slecht en siet,
Maer grijpt terstont den sotten vis;
Die moet dan blijven daer bv is.
     Al wie uyt heeten minne-brant
Gaet vryen uyt sijn eygen lant,
En, aengedreven van de lust,
Begeeft hem naer een vreemde kust,
Daer hy de gronden niet en kent,
Daer hy de lucht is ongewent,
Daer hy al siende niet en siet,
Die koomt wel licht in groot verdriet;
Want hy is dickmaels opgevat,
Eer dat hy recht ter neder sat,
En als de kans eens is gewaeght,
Dan is’et al te laet geklaeght.
Wel, vryers! hoort een kort besluyt,
En treckt’er desen regel uyt:
Wie, als hy vrijt, te verre vlieght,
Die wort bedrogen, of bedrieght.