De Génestet/Mooi–weêrslied
| ← Uitkomst | De dichtwerken van P.A. de Génestet (1877) door P.A. de Génestet | Kleine stukskens → |
| Uitgegeven in Amsterdam door Gebroeders Kraay. |
[ 186 ]
MOOI-WEERSLIED.
Een zonnestraal,
Een wonderstraal
Is in mijn hart gedrongen:
Mijn matte ziel herleefde weer,
Ik twijfel en ik haat niet meer
En heb mijn lied gezongen.
Een wonderstraal
Is in mijn hart gedrongen:
Mijn matte ziel herleefde weer,
Ik twijfel en ik haat niet meer
En heb mijn lied gezongen.
Een blij geruisch
Om ’t zonnig huis
Verkondde mij den vrede.
Van liefde en lof klinkt heel mijn hof,
’t Juicht alles en geeft juichensstof;
En noodt: o dank toch mede!
Om ’t zonnig huis
Verkondde mij den vrede.
Van liefde en lof klinkt heel mijn hof,
’t Juicht alles en geeft juichensstof;
En noodt: o dank toch mede!
’k Was huivrig kil
En somber stil,
Wel zeven lange dagen.
Het was ook triestig in mijn hart;
Daar hing een lucht vol zorg en smart;
Er huilden gure vlagen.
En somber stil,
Wel zeven lange dagen.
Het was ook triestig in mijn hart;
Daar hing een lucht vol zorg en smart;
Er huilden gure vlagen.
Ik had geen lust
En vond geen rust:
’t Was treurig, of daarbinnen
Een boze geest had uitgestrooid,
Dat ’s Hemels blijde zonne nooit
Weer de aarde zou beminnen.
En vond geen rust:
’t Was treurig, of daarbinnen
Een boze geest had uitgestrooid,
Dat ’s Hemels blijde zonne nooit
Weer de aarde zou beminnen.
Nu wekt haar gloed,
In mijn gemoed,
Een vreugd niet uit te spreken!
’t Is of er bloemen open gaan,
En lentenachtegalen slaan,
En strakke windslen breken.
[ 187 ]In mijn gemoed,
Een vreugd niet uit te spreken!
’t Is of er bloemen open gaan,
En lentenachtegalen slaan,
En strakke windslen breken.
’t Is of mijn hart
Betooverd werd!
Waar vloden al mijn zorgen?
Weer heb ik iets van ’t vroolijk kind,
Die ’t leven zag, in rozentint,
Een korten, blijden morgen.
Betooverd werd!
Waar vloden al mijn zorgen?
Weer heb ik iets van ’t vroolijk kind,
Die ’t leven zag, in rozentint,
Een korten, blijden morgen.
Mijn harpe beeft,
Mijn harte leeft
Een zalig liefdeleven!
Daar, wie mij griefde, daar, mijn hand!
En neem mijn liefste bloem ten pand,
Dat ik u heb vergeven.
Mijn harte leeft
Een zalig liefdeleven!
Daar, wie mij griefde, daar, mijn hand!
En neem mijn liefste bloem ten pand,
Dat ik u heb vergeven.
Hoor gij mijn dank,
In ’t blij gezank,
O God der bloeiende aarde!
Die licht en geur en vroolijkheid
Mild in mijn ziele heb verspreid,
Als in Uw lentegaarde.
In ’t blij gezank,
O God der bloeiende aarde!
Die licht en geur en vroolijkheid
Mild in mijn ziele heb verspreid,
Als in Uw lentegaarde.
1854.