De hut van Oom Tom/Hoofdstuk 3

{[De hut van Oom Tom voor kinderen}}

HOOFDSTUK 3

De volgende morgen

De volgende morgen werd ontdekt dat Eliza er met haar zoontje vandoor was. Dat gaf een hele opwinding in huis.

Mevrouw Shelby was erg blij. "God zij dank!" zei ze. "Ik hoop dat Eliza goed terechtkomt. Ik kan het idee niet verdragen dat Harry aan die wrede man wordt verkocht."

Meneer Shelby was boos. "Haley heeft wel gemerkt dat ik het kind niet wilde verkopen," zei hij. "Hij zal zeggen dat ik het expres heb gedaan."

Eén persoon was heel stil en dat was Tante Chloe. Ze ging verder met het ontbijt alsof ze niets merkte van de opwinding om haar heen.

Alle kleine zwarte kinderen die bij het huis hoorden, vonden dat het allemaal erg leuk was. Al heel gauw zaten er 12 kleine jongens rondom het huis, wachtend op de komst van Haley. Ze wilden wel weten hoe boos hij zou zijn als hij het nieuws hoorde.

Nou, hij was vreselijk boos. De kleine negerjongens vonden het prachtig. Ze riepen en lachten hem uit en trokken lelijke gezichten naar hem.

Ten slotte werd Haley zo boos, dat Meneer Shelby aanbood twee mannen met hem mee te sturen om te helpen om Eliza te vinden.

Maar die twee mannen, Sam en Andy, wisten heel goed dat Mevrouw Shelby liever wilde dat Eliza niet gepakt werd en ze treuzelden dan ook zo lang als ze konden.

Ze lieten hun paarden los en het paard van Haley ook. Toen lieten ze de paarden schrikken zodat ze op hol sloegen en over het grasveld rondom het huis wegrenden.

Als het ernaar uitzag dat een paard gepakt ging worden, rende Sam erheen, zwaaiend met zijn hoed en roepend: "Toe maar! Pak hem! Pak hem!" Daar schrok het paard dan zo van, dat het weer sneller dan daarvoor weggaloppeerde.

Haley rende op en neer, schreeuwend en vloekend en de hele tijd stampvoetend van woede.

Uiteindelijk, om ongeveer twaalf uur, kwam Sam eraan met Haleys paard. "Hij is gevangen," zei hij, en hij leek er trots op te zijn. "Ik heb hem gevangen!"

Natuurlijk was het nu te laat om te vertrekken, want het was haast etenstijd. Trouwens, de paarden waren zo vermoeid door al dat geloop, dat ze moesten rusten.

Toen Haley, Sam en Andy uiteindelijk vertrokken, bracht Sam ze op de verkeerde weg. De zon ging al bijna onder toen ze in het dorp kwamen waar Haley hoopte Eliza te vinden.