[68]
29. ’T ROS BEYAERD DOET ZIJN RONDE.
Forsch en rhythmisch
’t Ros
|
Bey -
|
aerd
|
doet
|
zijn
|
ron -
|
de
|
In
|
de
|
|
stad
|
van
|
Den
|
-der -
|
mon-
|
de;
|
Die
|
van
|
Aelst
|
die
|
zijn
|
zoo
|
kwaed,
|
Om-
|
dat
|
|
hier
|
’t Ros
|
Bey-aerd
|
gaet.
|
De
|
vier
|
Ay-
|
mons
|
kin-
|
de-
|
ren
|
Jent 1)—
|
met
|
1) gentil = aardig.
[69]
|
blan -
|
cken
|
sweirt
|
in
|
d’handt,–
|
Ziet —
|
ze
|
rij -
|
den:
|
|
’t Zijn
|
de
|
schoonste
|
al
|
van
|
ons
|
landt.
|
’t Ros
|
Bey -
|
aerd
|
hoog
|
ver -
|
|
he -
|
ven.
|
Hij
|
is
|
in
|
het
|
vuur
|
ge -
|
ble -
|
ven,
|
Ziet
|
’t Ros
|
|
Bey -
|
aerd
|
hoog
|
ver -
|
he -
|
ven.
|
Ziet
|
’t Ros
|
Bey-
|
aerd
|
zeer
|
char-
|
mant.
|
[70]
2.
’t Ros Beyaerds ooghen vonck’len
Sijne breede manen kronck’len
En hij wend hem fraey en vlugh
Met vier broers op sijnen rugh.
De vier Aymons kinderen
Jent, met blancken sweirt in d’handt.
Ziet ze rijden:
’t Zijn de schoonste al van ons land.
Hun harnas, schild en lancen
Blincken bij de sonneglansen
En den Beyaerd ’t voisken geeft,
Daer het ros sijn eer in leeft.
3.
O, Dendermondenaren.
Blijft altijd den roem bewaren
Van het peird, zoo wijd vermaerd.
Als den grootsten man op aerd.
De vier Aymons kinderen
Jent, met blancken sweirt in d’handt.
Ziet ze rijden:
’t Zijn de schoonste al van ons landt,
’t Ros Beyaerd is verheven;
Hij heeft hem in ’t vier begeven.
En het week, op ’t oorlogsveld,
Alles voor sijn groot geweld.
|