Een claech-liedeken van den Grave van Bossu

EEN CLAECH-LIEDEKEN VAN DEN GRAVE VAN BOSSU, ENDE VOORNEMELIJCK DOEN HY MET SIJN SCHIP, DE INQUISITY, GEVANGEN WAS, ENDE BINNEN HOORN GEBROCHT WERDT, DAER HUN BETER GHENADE GHESCHIEDE ALS HY BINNEN ROTTERDAM HADDE GEDAEN.

Ende gaet op de wijse: Alsoot begint.

Maximilianus de Bossu
Ben ick, een graef gheheten;
Duckdalba diend' ick seer ghetrou;
Die heeft my nu vergheten.
Ick heb gheweest sijn admirael:
Die geusen te dooden principael,
Dit had ick my vermeten.

Mijn vast betrouwen was mijn schip;
God had ick gantsch verlaten.
My docht het was een harde klip,
Daer mochten gheen pompen op vaten.
Maer daer quamen vande pompen inde vloot
Die Hendrick van Trier van clocken goot:
Die maeckten groote gaten.

Ick meynde te wesen der geusen dwanck;
Die cans die liep verloren:
lck wert ghevanghen teghen mijnen danck;
Sy brachten my te Hooren.
Aldaer ben ick in een clooster gheraeckt,
En hebben daer een pater van my ghemaeckt,
Myn cruyn niet eens gheschoren.

Hoet is, ick ben in teghenspoet,
Maer het moet zijn gheleden;
Ick moetet rekenen voor goet,
Dat ick ben hier ter steden:
Veel liever hier als te Rotterdam,
Want daer is de borgher op my so gram,
Om de moort dien ick daer dede.

Waer is de paus, de heylighe man?
Conde ick by hem gheraken,
Ick lietse hem doen al inden ban,
Die my dit schip deden maken.
De hel roep ick tot dezer uyr,
Met Sinte Patritius vaghevyer,
Al over haer ter wraken.

Sy hebben my dit schip gheschenckt;
Ick soud den krijch beghinnen.
Dit heeft my aldermeest ghekrenckt,
Nu ickt gaen versinnen.
Wat schippers of stuerluy dat ick vraechd',
Sy spraken also het my behaechd':
U schip can niemant winnen.

Maer doen ick quam voort Hoorner Hop,
Worde ick wel anders ghewaeren;
Dat sal my steken in mijn crop,
Al leefd' ick noch vijftich jaren,
Want geus leerde my opt selfde pas,
Wat schoonder gheneuchte dat het was
Op Zuyderzee te varen.

Jan Symonsen Rol, ghy lichte quant,
Waer zijn u schoone woorden,
Die ghy my loofde aen mijn hant,
Twelck menich man aenhoorden?
Ghy sout my inder noot bystaen,
Maer ghy zijt my haest afgegaen,
Het welck my meest verstoorden.

Schoon woorden vullen gheen sack,
Dat heb ick al wel bevonden;
Hulp en bystandt my ghebrack,
Als ick dreef aende gronden.
Elck een voer daer zijner vaert
En lieten my aldaer beswaert,
Bedroeft ter selver stonden.

Och, daer ick plach een heer te zijn,
Daer lig ick nu ghevanghen;
Na Amsterdam op dit termijn,
Waer beter mijn verlanghen.
Ey geus, laet my doch uyt dit gaet;
Ic sal u loonen die schoone weldaet,
Met moorden en met hanghen.

Oorlof Bossou wreet en fel,
Met al u Spaensche knapen;
Ghy maeckt des conincx landen rebel,
Ter liefden monicken en papen,
Die altijt sijn verdorst na bloet,
Ghelijck.een visch na twater doet;
Na 't christen bloet sy gapen.