Gorter/Ik kom om 't groene hout
< Gorter
Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede
voor me, in malingen de bochtpenseelde
lucht en de zon de hooge ongesteelde
bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden.
Het liggend blauwe met zijn vrouwezeden
strekt zich en lacht met de uitdoove weelde
verflauwend tot het niet veel meer verscheelde
van warmte en wolken die het maken heden.
Ik lig en ik lig als in uwe landen
o aarde, met het hoofd in mijne handen,
in uwe winden en in uwe stormen,
in uwe luchten op den grond, waardoor men
zien kan de schoon verlichte ronde boomen
bewegen als de winden er toe komen.