Het Vaderland/Jaargang 60/3 oktober 1928/Avondblad/Weekbladen
Weekbladen | |
Auteur(s) | Anoniem |
Datum | Woensdag 3 oktober 1928 |
Titel | Weekbladen |
Krant | Het Vaderland |
Jg, nr | 60, ? |
Editie, pg | Avondblad C, [1] |
Opmerkingen | Theo van Doesburg vermeld als Theo v. Doesburg, Vladimir Tatlin als Tatlin, El Lissitzky als Lissitzky, Kazimir Malevitsj als Malewitch |
Brontaal | Nederlands |
Bron | delpher.nl |
Auteursrecht | Publiek domein |
WEEKBLADEN. Bouwbedrijf vertelt van en toont den Wassenaarschen watertoren en een paar winkelpuien van Roobol; Pl. v. d. Berg zet uiteen wanneer een paalfundeering de voorkeur verdient en welke formule is aan te bevelen. Theo v. Doesburg begint een fulminatie tegen kunst en architectuurvernieuwing in Sovjet-Rusland. Na het begrip „proletarische kunst” nonsens te hebben genoemd, omdat een cultuur, die uit de massa ontspringt, ondenkbaar is, aangezien elke massa „vormloos” is en cultuur eerst vorm krijgt door het individu, wijst hij er op, dat de uiterst naar links staande architecten, dus degenen, die ons de gemeenschapskunst zouden moeten leveren, plannen maken, welke uitsluitend op esthetische speculatie berusten en zoodoende voor practische uitvoeringen totaal ongeschikt zijn. Men zie b.v. het monument voor de derde internationale van Tatlin, de „Wolkenbügel” en redenaarstribune van Lissitzky, Malewitch’ „blinde architectuur” enz., om zich tot eenige projecten der drie voornaamste leiders der Russische architectuur en kunstbeweging te beperken.
In Bouwk. Weekblad Architectura bespreekt W. Bruin de prijsvraag der Birmingham Civic Centre, waarin ir. A. Boeken te Amsterdam den 7en prijs won. Aan de hand der teekeningen verenigt hij zich volkomen met de toekenning van den 1en prijs aan Max Romanoff en zijn vrouw, Ziza Duertein te Parijs, die in de roos geschoten hebben. Zijn groepeering is monumentaal in de kern en vol spanning in hun wisselwerking onderling en met de pleinen. Het is z.i. een plan, dat buiten, dat boven den tijd staat. Het ontwerp van Boeken staat ver van alle andere af. ’t Is een sterk drie-dimensionaal gedacht plan, een onmiskenbare verdienste. Gevoelig, zeer gevoelig is het geheel gecomponeerd, wat ik de kracht, maar tevens het zwak, vooral het zwak van dit plan acht. Net is zoo persoonlijk en laat zoo weinig speelruimte toe, dat dit ontwerp niet door Engelschen uit te voeren zou zijn en dat over een paar jaar Boeken zelf het niet meer zou kunnen en willen verwezenlijken. Boeken grijpt misschien het hoogst, maar dit is een tragische poging.
|