Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Calamita, o Miseria

← Ca­la­mi­ta

‘Ca­la­mi­ta, o Mi­se­ria. El­len­de’ door Ce­sa­re Ri­pa

Ca­la­mi­ta. El­len­de in ’t ge­meen →

Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 121. Publiek domein.

[ 121 ]

Calamita, o Miseria. Ellende.

EEn treurige naeckte Vrouwe, ſittende op een deel gebroken riet, midden in een rietachtige plaetſe.
 Treurigh wortſe gemaelt, om dat de Ellendigheydt den Menſche treurigh maeckt, en alhoewel de fortuyn haer ſomtijts gunstigh en goedertieren vertoont, niet te min, ſoo verheugen zy sich nimmermeer te rechte, gelijck Seneca in Thyeſte ſeyt:

Dees mangel heeft d’ellende Man,
Schoon of Fortuyn hem lachten an,
Soo walght hy doch van groot verdriet.
Wanneer hy iemand lacchen ſiet.

 Zy ſit, om te vertoonen, dat al haer hope ter aerden leyt, en zy ſelven mede, want Auguſtinus ſeyt, de Ellendigheyt is een Overvloet van quellingen.
 De gebroken rieten, zijn altijd by de Oude voor de Ellendigheyt genomen, waer uyt de Romeynen oock den naem Calamitas genomen hebben, heetende Calami, Cannae, dat is de ellende, rieten.