Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Gratitudine

← Gior­no Na­tu­ra­le. Dagh nae de Na­tue­re. De konstige of gemaeckte Dag. [etc.]

Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants (1644) door Cesare Ripa et al. Gra­ti­tu­di­ne. Danck­baer­heyt, p. 80

Gra­tie. Danck-Go­din­ne­kens →

Uitgegeven in Amstelredam door Dirck Pietersz Pers.

[ 80 ]

Gratitudine. Danckbaerheyt.

EEn Vrouwe die een Oyevaer in de hand hout met een tack erten of boonen. Orus Apollo ſeght, dat dit dier de meeſte danckbaerheyt aen ſijne Ouders of voortteelders wanneer zy oud zijn, betoont, en op de plaets, waer zy opgevoet werden, ruſten zy weder haer neſt toe, haer ſelve van de onnoodige veeren beroovende, verſorgende dieſelve van eeten ter tijd de Ionghskens bequaem zijn, om haere koſt elders te gaen ſoecken. Daerom vercierden de Egyptenaers oock haere ſcepters met deſen vogel, en hielden dienſelven in grooter waerde, gelijck Plinius in ’t xviii boek xiv cap. verhaelt, gelijck oock de erten en boonen het land vet maecken, waer op dieſelve zijn gewaſſen, alſoo behooren wy de goede gunſte altijd te verdubbelen aen die geene, die ons goed hebben gedaen.
Men ſouder oock een Oliphant ter ſyden konnen ſtellen, diewelcke van Picrius Valerianus, voor een beeld der beleeftheydt en Danckbaerheyt wort afgemaelt: en Ælianus verhaelt van een Oliphant, die ſoo moedigh was dat hy met ſijnen Heer in het kampgevecht ging. Nae dat nu ſijn Meeſter van den vyanden was overwonnen en gedood, vat hy ſijnen Meeſter in de ſnuyt, en draeght hem nae de ſtalle, betoonende groot hertſeer en leetweeſen.