Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Speranza divina & certa

← Spe­ran­za. Ho­pe

‘Spe­ran­za di­vi­na & cer­ta. Ho­pe die God­lijck en see­cker is’ door Ce­sa­re Ri­pa

Spe­ran­ze del­le Fa­ti­che. Ho­pe van den Ar­beyd →

Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 206. Publiek domein.

[ 206 ]

Speranza divina & certa. Hope die Godlijck en ſeecker is.

EEn jongh Maeghdeken, gekleet als voor geſeyt is, mette handen te ſaemen gevoeght, en de oogen ten Hemel gekeert. Gelijck de Werrelt en de Menſchen, die ſterflijck en onſeecker zijn van haere geduyrigheyt, niet konnen eenige werckinge van een ſeker en vaſt goed voortbrengen, alſoo ſchenckt en beſit God, die een gever alles goeds en de waerachtige grond van alle Menſchlijcke Hope is, alles volmaecktlijck in ſich ſelven. En daerom wort dees beeldniſſe gemaelt, dat zy de oogen ten Hemel keert, de handen gevouwen hebbende. Waer over de Propheet ſeyt: Saligh is hy die ſijne oogen van d’ydelheyt en valſche ſotheden afwent. En die ſich met het gemoed en met opmerckinge eedel maeckt, hopende en verlangende nae onverderflijcke dingen, die de veranderingen van de tijd, noch de toevallen van dit ſterflijck leven, niet zijn onderworpen.
Iongh wortſe gemaelt, om datſe moet geſont, welgeſtelt, ſterck en bevalligh zijn, niet konnende hopen, ’t geene zy niet beminnen, noch ’t geene beminnen dat geen hope heeft van ’t goede of van ’t ſchoone: En deſe hope, gelijck S. Hieronymus ſeyt, is niet anders als een verwachtinge van die dingen, waer in wy vertrouwen hebben.