| In de tussentijd ging het zonnebaden vastberaden verder in al zijn vormen. Iedere ochtend werden de strandkoetsen het strand opgetrokken vanaf de esplanade, waar ze verzekerd waren tegen de storm die iedere nacht woedde; en iedere dag trotseerde een half dozijn onversaagde zieken de grillen van wind en golven. Vanaf gepaste afstand, die men ten allen tijde diende te betrachten, viel niet op te maken of men te maken had met zeemeermannen of zeemeerminnen; daar het zwemmerskostuum voor beide sexen hier gelijk was, omdat rokken na de eerste duik, effectief een broek geleek. De eerste keer dat ik langs het strand liep was ik verbaasd over een object dat over de branding rolde, wat geleek als een ton, en waarbij twee strandkoets-mannen stonden te kijken schijnbaar met het idee om het uit zee op te vissen. Opeens draaide het object, en spartelde naar een koets; toen me opviel dat het geen ton was, maar een dame. Hierna heb ik mijn onderzoekingen nooit meer zover onderzocht. Ik neem aan dat de zwempakken beter zijn in sommige gevallen, maar ik heb de bescheiden voorkeur voor rokken, hoe kort ook, als zwemkledij voor dames. Zonder dat, kan er soms sprake zijn van schoonheid, en soms het effect van een ton.
|
In the mean time the sea-bathing went resolutely on with all its forms. Every morning the bathing machines were drawn down to the beach from the esplanade, where they were secured against the gale every night; and every day a half-dozen hardy invalids braved the rigors of wind and wave. At the discreet distance which one ought always to keep one could not always be sure whether these bold bathers were mermen or mermaids; for the sea costume of both sexes is the same here, as regards an absence of skirts and a presence of what are, after the first plunge, effectively tights. The first time I walked down to the beach I was puzzled to make out some object rolling about in the low surf, which looked like a barrel, and which two bathing-machine men were watching with apparently the purpose of fishing it out. Suddenly this object reared itself from the surf and floundered towards the steps of a machine; then I saw that it was evidently not a barrel, but a lady, and after that I never dared carry my researches so far. I suppose that the bathing-tights are more becoming in some cases than in others; but I hold to a modest preference for skirts, however brief, in the sea-gear of ladies. Without them there may sometimes be the effect of beauty, and sometimes the effect of barrel.
|
| Voor het comfort en de veiligheid van de badgasten waren, zelfs in de laatste helft van september, zo'n twintig koetsen, en half zoveel bad-meesters en -vrouwen, die in het water rondwaadden en er op toe zagen dat de gasten geen kwaad overkwam; dit in tegenstelling tot een eenzame strandwachter met zijn gestandbeelde gestalte op en neer lopend langs de reddingslijnen, of, cynisch, op een neergaand in zijn boot buiten de branding, zoals de gewoonte is op Long Island. Hier is geen noodzaak voor reddingslijnen, en, tenzij men zijn hoofd resoluut onder water houdt, zie ik geen kans om binnen een halve kilometer van de kust te verdrinken. Misschien is het om zelfmoord te voorkomen dat er zovele badmeesters aanwezig zijn.
|
For the convenience and safety of the bathers there were, even in the last half of September, some twenty machines, and half as many bath-men and bath-women, who waded into the water and watched that the bathers came to no harm, instead of a solitary lifeguard showing his statuesque shape as he paced the shore beside the lifelines, or cynically rocked in his boat beyond the breakers, as the custom is on Long Island. Here there is no need of life-lines, and, unless one held his head resolutely under water, I do not see how he could drown within quarter of a mile of the shore. Perhaps it is to prevent suicide that the bathmen are so plentifully provided.
|
| Ik geloof dat ze een voorziening zijn van het hotel, dat met de behoeftes van zijn klanten niet slechter omgaat als het aantal afneemt. Integendeel, het lijkt erop, dat de aangename zorg toeneemt, als was het om de gasten te troosten voor het afscheid, dat onafwendbaar dichterbij komt. Nu, met drie of vier dagen tot het einde, is de keuken immer zo nauwgezet en waakzaam als in het hoogtepunt van het seizoen; en onze afnemende aantallen zaten iedere avond aan een diner, wat met meer zorg bereid was, of in de maande augustus veel meer geld zou kosten, in ieder kusthotel in Amerika. Zeker, het is waar dat er bepaalde veranderingen plaats vinden, maar die gebeuren zachtjes, haast onmerkbaar. Een deel van het tapijt vanuit de gang moesten we missen we missen terwijl het werd uitgeklopt, maar het viel nauwelijks op. Door de open deuren van vakante kamers konden we zien dat de bedden werden leeggehaald, en soms werden deze werkzaamheden verlengd tot de hallen. Sommige decoratief gekerfde stoelen die ook buiten de deuren stonden, zijn niet langer aanwezig; maar de foto's aan de wanden hangen er nog steeds, en binnen onze eigen kamers is alles precies zo als in de hoogtijdagen van midden zomer. De service is onmiddellijk, en, als er enige verandering merkbaar is, is het zeker niet ten nadele. Gisteren groette onze ober ons: 'Tot ziens', en toen ik zei dat ik sorry was dat hij vertrok voerde hij een puist op zijn wang aan als excuus; hij wilde niet toestaan dat zijn vertrek in enig verband stond met het naderende dicht gaan van het hotel, en hij werd bovendien onmiddellijk vervangen door iemand die buitengewoon goed Engels sprak. Nu dat de eerste is vertrokken kan ik bekennen dat het leek alsof hij nooit lang een buitenlandse taal sprak, omdat, als hij klem kwam te zitten in het Engels, hij verderging in Frans, en daarna zijn heil zocht in het Duits, om uiteindelijk in het Nederlands te eindigen, waar hij bijna onverstaanbaar was.
|
They are a provision of the hotel, I believe, which does not relax itself in any essential towards its guests as they grow fewer. It seems, on the contrary, to use them with a more tender care, and to console them as it may for the inevitable parting near at hand. Now, within three or four days of the end, the kitchen is as scrupulously and vigilantly perfect as it could be in the height of the season; and our dwindling numbers sit down every night to a dinner that we could not get for much more love or vastly more money in the month of August, at any shore hotel in America. It is true that there are certain changes going on, but they are going on delicately, almost silently. A strip of carpeting has come up from along our corridor, but we hardly miss it from the matting which remains. Through the open doors of vacant chambers we can see that beds are coming down, and the dismantling extends into the halls at places. Certain decorative carved chairs which repeated themselves outside the doors have ceased to be there; but the pictures still hang on the walls, and within our own rooms everything is as conscientious as in midsummer. The service is instant, and, if there is some change in it, the change is not for the worse. Yesterday our waiter bade me good-bye, and when I said I was sorry he was going he alleged a boil on his cheek in excuse; he would not allow that his going had anything to do with the closing of the hotel, and he was promptly replaced by another who speaks excellent English. Now that the first is gone, I may own that he seemed not to speak any foreign language long, but, when cornered in English, took refuge in French, and then fled from pursuit in that to German, and brought up in final Dutch, where he was practically inaccessible.
|
| De lift gaat regelmatig, of zelfs sneller; de kranten worden onafgebroken naar de leeskamers gebracht, zelfs af en toe een London Times, die ik niet eens las, misschien omdat ik geen Engels-lezende rivaal heb om mee te strijden. Tot gisteren, was er nog een Engels artiest die het soms kreeg; maar toen hij het mij onmiddellijk aanbood, weigerde ik resoluut, omdat ik niet overtroefd wilde worden in beleefdheid. Nu is zelfs hij weg, en van alle kanten zie ik mij omringd door Nederlanders en Duitsers, waar niemand met mij om de Times zou strijden als ze zouden kunnen.
|
The elevator runs regularly, if not rapidly; the papers arrive unfailingly in the reading-room, including a solitary London Times, which even I do not read, perhaps because I have no English-reading rival to contend for it with. Till yesterday, an English artist sometimes got it; but he then instantly offered it to me; and I had to refuse it because I would not be outdone in politeness. Now even he is gone, and on all sides I find myself in an unbroken circle of Dutch and German, where no one would dispute the Times with me if he could.
|
| Iedere nacht zijn de gangen volledig verlicht, en op sommige ochtenden aangeveegd, terwijl het boenen, dat in heel Nederland plaats vindt, onze weinig bezochte hallen en trappen niet oversloeg. Ik schrijf deze kleine feitjes op, om het contrast aan te geven met Amerikaanse hotels, waar ik ooit eens assisteerde tijdens het dichtgaan, en waar de lift stopte te werken twee weken voordat we weggingen, en we van elektriciteit moesten omschakelen naar nafta-gas en zelfs dat liet ons in de steek behalve op lange intervallen in de gangen; terwijl er bliksem-veranderingen plaatsvonden in de service, en een totaal gebrek eraan toen we naar beneden moesten om ons ijswater te gaan halen bij de eenzame kamerbediende, nadat de laatste piccolo was vertrokken.
|
Every night the corridors are fully lighted, and some mornings swept, while the washing that goes on all over Holland, night and morning, does not always spare our unfrequented halls and stairs. I note these little facts, for the contrast with those of an American hotel which we once assisted in closing, and where the elevator stopped two weeks before we left, and we fell from electricity to naphtha-gas, and even this died out before us except at long intervals in the passages; while there were lightning changes in the service, and a final failure of it till we had to go down and get our own ice-water of the lingering room-clerk, after the last bell-boy had winked out.
|
