Deze pagina is proefgelezen
Mijn droomen in den laten morgen waren
Als droppelen in goudgelakte doozen,
Die alle in en om elkander waren,
En één der droppels rolde door de gaten,
Die toch niet in de dichte doozen waren,
Tot hij in nevel uit elkander spatte
Van fijn gepoeierd goud.
Als droppelen in goudgelakte doozen,
Die alle in en om elkander waren,
En één der droppels rolde door de gaten,
Die toch niet in de dichte doozen waren,
Tot hij in nevel uit elkander spatte
Van fijn gepoeierd goud.
Mijn droomen in den laten morgen waren
Als tooverdoozen met Japansche waaiers,
Die fladderden alsof ze vlinders waren,
En telkens zag ik zachte prachtigheden,
Die telkens ook weer dichtgevouwen waren
En leken op een land vol bloemenheuvels
Van opgezwollen goud.
Als tooverdoozen met Japansche waaiers,
Die fladderden alsof ze vlinders waren,
En telkens zag ik zachte prachtigheden,
Die telkens ook weer dichtgevouwen waren
En leken op een land vol bloemenheuvels
Van opgezwollen goud.
Mijn droomen in den laten morgen waren
Als heuvelen van wonderlijke wolken,
Die mollig door de zon beschenen waren
En waarop plechtig stille goden zaten,
Die peinsden of ze dood of levend waren
En staarden op hun heilig ronde buiken
Van zwart beschimmeld goud.
Als heuvelen van wonderlijke wolken,
Die mollig door de zon beschenen waren
En waarop plechtig stille goden zaten,
Die peinsden of ze dood of levend waren
En staarden op hun heilig ronde buiken
Van zwart beschimmeld goud.
Mijn droomen in den laten morgen waren
Opeens als lichten in de zon verdwenen —
Maar even voelde ik of ze waarheid waren,
En of ik hier verkeerd waar' op de wereld,
En hier maar uit de lucht gevallen ware,
En levend op de aarde lag begraven
Als zoo een god van goud —!
Opeens als lichten in de zon verdwenen —
Maar even voelde ik of ze waarheid waren,
En of ik hier verkeerd waar' op de wereld,
En hier maar uit de lucht gevallen ware,
En levend op de aarde lag begraven
Als zoo een god van goud —!
