Pagina:Adama van Scheltema, Uit stilte en strijd(1909).pdf/60

Soms zien wij de vore
 Van een stralend pad —
Blinder dan te voren
Laat ons die verloren
 Onbekende schat.

Door de stille sferen
 Gaat een weg van licht,
Aller staag begeeren
Is daartoe te keeren —
 Geen is goed gericht.

Tusschen tegenheden
 Weifelt onze vlucht,
Want de lichte steden
Fonkelen beneden
 Als de sterrenlucht.

Alle levensbanen
;Zien in haar heur beeld: —
Spiegel aller wanen,
Die met stomme tranen
 Als met sterren speelt.

Mensche' en steden sterven,
 Nijgen eens ten val —
Mensche' en sterren zwerven
Als verdwaalde scherven
 Door het diep heelal.
— — — — — — — — —