Deze pagina is proefgelezen
II
Het oude valt — de tocht der tijden
Blaast gaten in mijn horizon, —
Gedachten van het leven glijden
Terug naar waar 't leven begon.
Het oude valt — de levensbeelden,
Die 'k bouwde, zinken om mij heen
En, arm, voel ik de arme weelde
Weer deel te zijn van het gemeen.
Het oude valt — wat wordt geboren
Wijkt naar al verder horizon,
Mijn eigen wereld gaat verloren —
Is zooveel schooner wat ik won?
48
