Pagina:Album der Natuur 1852 en 1853.djvu/467

Deze pagina is gevalideerd

— 49 —

nestralen, welke daar door heen schemeren. Op eene hoogte van 6330 ellen, waar de thermometer —10°, 5 C (7° F) aanwijst, wordt de mist minder dik, en worden zij bedekt met zeer kleine naaldvormige ijskristalletjes, welke, ten gevolge van de opstijging des ballons, met eene zekere kracht schijnen neder te vallen en op de ijzeren plaat vóór hen eene soort van geknetter doen hooren. Door den mist heen ontwaren zij nu een wit en zwak beeld van de zon, en te gelijker tijd een tweede dergelijk zonnebeeld aan dezelfde zijde onder zich, het gevolg der terugkaatsing op de ten deele uit ijskristalletjes bestaande wolken, waarboven zij drijven. Plotseling begint nu de temperatuur nog veel sneller te dalen, dan tot hiertoe het geval was. Zij wordt —23°, 8 C (—11° F), op 6512 ellen (20740 R. v.) —35° C (—32° F), en eindelijk toen zij hun hoogste punt, namelijk 7016 ellen (22345 R. v.) boven de oppervlakte der zee bereikt hadden, is de regtstreeksche waarneming der temperatuur voor hen onmogelijk geworden, want het kwikzilver des thermometers is gedaald beneden de laatste verdeeling (37° C) die op de schaal is aangebragt. Eerst na hunne terugkomst konden zij zich vergewissen, door middel van den minimum-thermometer van walferdin, dien zij verzegeld medegenomen hadden, dat de laagste temperatuur—39°, 7 C (—39°, 5 F) bedragen had, eene koude, waarbij het kwikzilver op het punt is te bevriezen. Nog steeds is de hemel boven hen met wolken bedekt, waardoor heen de zon zich slechts flaauw vertoont. Doch nu begint de ballon te dalen; op hunnen togt benedenwaarts ontmoeten zij nog tot op eene hoogte van 4502 ellen (14339 R. v.) de reeds genoemde ijskristalletjes, en eindelijk bereiken zij 's namiddags ten half zes gelukkig den grond in het gehucht Des Peux in het departement van Seine et Marne, op eenen afstand van ongeveer 13 uren van Parijs gelegen.

Teekenen wij terstond op, wat voor ons doel bij deze merkwaardige luchtreis het meest belangrijk is. Het is:

Vooreerst, de verbazende dikte der wolkenlaag, waardoor de reizigers zijn heengetogen, zonder zelfs hare uiterste grenzen te bereiken; die dikte bedroeg ten allerminste 5000 ellen, en was waarschijnlijk nog veel aanzienlijker.