De Bloedbeek (Rio de Sangre) vliet uit eene grot van trachytsteen digt bij Choluteca in Centraal-Amerika. (Compt. rendus T. XLIII, 680). Waar zij te voorschijn komt is de vloeistof werkelijk bloedrood, reukeloos, genoegzaam zonder smaak en 2,75 digt. Eenige schreden van de grot begint die vloeistof zich te ontbinden, ten gevolge van de hitte des klimaats, riekt dan naar vleesch dat in rotting begint over te gaan, en laat een gas ontsnappen, waarin koolzuur de overhand heeft. Hier verzamelen zich de gieren en andere vleeschetende dieren en nemen de vloeistof in groote hoeveelheden tot zich. Deze stremt door zuren en wordt weder vloeibaar met alkaliën. Verdampt wordende begint zij bij 80° C te stremmen, zwelt dan op en vormt eene sponsachtige, zwartachtig-roode massa. Bij overhaling in geslotene vaten gedraagt zij zich als de dierlijke zelfstandigheden, laat eene poreuze, tot poeder wrijfbare, stikstofhoudende kool terug, en levert eene empyreumatische, slecht riekende olie.—De waarnemingen van den heer rossignon leiden tot het besluit, dat deze vloeistof hare kleur en overige eigenschappen verschuldigd is aan eene overgroote menigte infusiediertjes.—Ook de beken der stad Guatemala bevatten, volgens R, myriaden van wormvormige, zeer lange, gedeeltelijk met het bloote oog zigtbare infusiediertjes, die zich met buitengewone snelheid bewegen. Wanneer het water, waarin zij leven, stilstaat, dan houdt hunne beweging op, zij verrotten, het water wordt roodachtig gekleurd en begint te stinken, en de vogelen die van aas leven, verzamelen er zich weldra om heen.
Om visschen, kruipende dieren enz. te bewaren gaat Prof. hellmann, te Gotha op eene wijze te werk, die trouwens reeds vroeger aangeprezen, maar nog weinig aangewend schijnt te zijn. Hij doet ze in eene oplossingvan zoutzuur zinkoxyde in water. Deze oplossing is niet alleen veel geschikter ter bewaring der kleuren van de daarin gedompelde dieren dan alkohol, maar zij is ook buiten alle verhouding goedkooper. (Allgem. deutsche Natur-hist. Zeitung II Bd. S. 489).
