Pteropus—zoo zegt de hoogl. girard, die over dit onderwerp den 11 Julij jl. eene mededeeling deed in de vergadering der Société entomologique de France,—bezitten den muskusreuk in hunne urine en in hun vleesch. De civet- en zibethkat leveren het grootste gedeelte van den muskus, die in de pharmacie [?] en de parfumerie gebruikt wordt. Onder de insektenetende roofdieren vindt men de muskusachtige afscheiding bij eenige groote soorten van spitsmuizen b.v. Sorex vulgaris, araneus. Bij de twee soorten van Mygale (desman) vindt men die afscheiding in zeer hoogen graad. Wat de vogelen aangaat, zoo is de muskusreuk van de Barbarysche eend (Anas moschata) bekend, alsmede die der gieren ten tijde der paring, van het eijerleggen en het broeden, een reuk, die ook de eijeren der laatstgenoemde vogels doordringt. De drie geslachten van krokodillen scheiden eene naar muskus riekende stof af uit aan den kop gelegen klieren. Deze reuk deelt zich aan hun vleesch mede en wordt door hunne eijeren, wanneer deze gekookt zijn, afgegeven, gelijk Dr. a. ricord op Haïti heeft waargenomen bij Cr. acutus.
De sterke muskusgeur, dien, onder de insekten, Sphinx convolvuli verspreidt, is bekend. Maar zij wordt ook waargenomen, schoon in veel minder graad, bij Sph. ligustri, en, volgens berge, bij Charaxes jasius, een schoone dagvlinder van de kusten der Middellandsche zee, door de Turken "pacha van twee paardestaarten" genoemd. Onder de kevers wordt, volgens chevrolat, deze reuk ook verspreid door Velleius dilatatus, een zeldzame kever van de familie der Staphyliniden, die als parasiet de nesten van verschillende wespensoorten bewoont. Een aantal soorten van mieren verspreiden een sterken muskusreuk, vooral wanneer men hunne nesten omwoelt, en deze afscheiding gaat steeds vergezeld met die van mierenzuur.—Een zeker aantal insekten verspreidt overigens een min of meer aangenamen reuk: Papilio Machaon dien van fenkel, Staphylinus olens van renet-appels of aether nitricus; de kever onder den naam van Aromia moschata bekend, geeft geen muskusreuk van zich, zoo als de naam zou doen meenen, maar wel den geur van Levantsche rozenolie. Bij Cicindela campestris en hybrida neemt men een minder zuiveren en meer vermengden rozengeur waar, eenigzins overeenstemmende met die der producten, die men soms verkrijgt door essentia terebinthinae te behandelen met mengsels van zwavel- en salpeterzuur. (Cosmos 31 Aoùt 1860, pag. 280).
Anthropologisch genootschap te Parijs. - Het is misschien niet ongepast in dit Bijblad melding te maken van de oprigting van dit genootschap en van het onlangs in het licht verschenen eerste stukje der Mémoires daarvan.—De Société d'anthropologie de Paris is den 19 Mei 1859 gesticht en bezit thans
