voorhanden is en dat ook de natuurlijke graphiet vermoedelijk op eene dergelijke wijze, door afscheiding uit koolstofverbindingen, ontstaan is.
Nieuw uit zee opgerezen eiland. — Men schrijft uit Petersburg den 23 Junij het volgende: "Wij ontvangen van de Kaspische zee eene tijding, die betrekking heeft op een zeer belangrijk geologisch verschijnsel. De commandant van den schooner Turkman deelt mede, dat hij, zeilende langs het eiland Cogorelaga-Plita, aan den horizon een eiland waarnam, dat tot dusver daar nog niet waargenomen was. Toen men het van naderbij onderzocht, overtuigde men zich, dat het bestond uit een alleen aan de oppervlakte drooge hoop aarde, die eene hooge temperatuur bezat, hetgeen bewijst, dat hij eerst sedert korten tijd uit de diepte der zee was opgerezen. Het eiland ligt twaalf mijlen van het eiland Swinoj, heeft dezelfde uitgestrektheid, en verheft zich tot 18 voet boven de oppervlakte van het water. Het eiland Swinoj ligt bij de westkust der Kaspische zee, tusschen Lenkoran en Baku, 15 à 20 wersten van de kust. (Cosmos 1861, 19 Vol., p. 146.)
Eenheid van het menschelijk geslacht. — Boucher de perthes, bekend door zijne bewering dat de mensch een tijdgenoot van de vorming van het diluvium geweest is, heeft kort geleden eene brochure uitgegeven, getiteld: Nègre et Blanc: de qui sommes nous fils? Y a-t-il une ou plusieurs espèces d'hommes? Paris 1861, — in welke hij zich bepaald voor de eenheid der menschensoort verklaart. In dat zelfde jaar hebben flourens en de quatrefages zich evenzeer als aanhangers van dat gevoelen doen kennen, de eerste in zijne Ontologie naturelle ou étude philosophique des êtres. (Paris 1861), p. 67—76, — de laatste in eene reeks van opstellen, geplaatst in de Revue des deux Mondes, van 15 Dec. 1860 tot 1 April 1861, thans met elkander afzonderlijk uitgegeven onder den titel van Unité de l'espèce humaine. De hoogleeraar j van der hoeven heeft kort geleden in het Nederlandsch Tijdschrift voor Geneeskunde een opstel over dat vraagstuk geplaatst naar aanleiding van het geschrift van de quatrefages en het hoofdstuk van flourens, waarheen ik den lezer verwijs. Het geschriftje van boucher de perthes is van veel minder beteekenis, vooral dan het doorwrochte stuk van de quatrefages, maar verdient toch in onzen tijd, waarin de meening dat er een groot aantal menschensoorten bestaan vele aanhangers telt, — eenige opmerking. Het is daarom dat ik er hier de aandacht op vestig. Het hoofdidee is dit. Alle menschenstammen kunnen met elkander kroost verwekken en de aldus verwekte men-
