volkomen in courantenstijl geordend; daar hij voelde dat hij de voomaamste man was en allen met de grootste opmerkzaamheid naar de woorden luisterden, die van zijne lippen vloeiden, gebruikte hij eene menigte latijnsche volzinnen en vreemde bewoordingen; hij ontwikkelde de stelling, dat allen, die hier vergaderd waren, deel van de groote staatsmachine uitmaakten, schalmen in de keten der mannen, "tot wie de natie met vertrouwen en eerbied opziet."
Zijne rede nam eene nog hoogere vlucht, toen hij in 't kort de groote beteekenis van den ambtenaarsstand voor het land ontwikkelde; altijd meer en meer stijgende, kwam hij eindelijk aan de spits van het systeem en eindigde hij met een plechtig:
"Dames en heeren, ledig uwe glazen op de gezondheid van onzen geëerbiedigden koning!"
De toast werd met geestdrift gedronken. Juffrouw Evelina keek den redacteur van ter zijde even aan, maar zij kon er niet recht wijs uit worden, of hij zelf werkelijk plechtig gestemd was dan dat hij het gezelschap voor den gek hield.
Nu bracht de bode van het Hooge Gerechtshof een' toast uit op den minister Bennecken, dien de bruigom beantwoordde met eenen toast op het vaderland; een der spoorwegbeambten sloeg voor op 't welzijn van het broederrijk (Zweden) te drinken en eindelijk stelde de havenmeester voor op de gezondheid der dames een glas te ledigen.
Plotseling riep echter de sergeant-majoor met zijne commandostem: "Geef acht! Geen gepraat in de gelederen voor dat het rundvleesch van tafel is! Men kan door al die toasten waarachtig niet aan 't eten komen!"
Deze woorden brachten de vroolijkheid geheel aan den gang en hartelijk lachten allen over dezen uitval; Christine lachte ook. Toch keek zij half angstig achter den rug
