Tegen den Redacteur Mortensen, die nu een zeer geziene gast bij den Heer Falck-Olsen was, was hij zoo beleefd, dat deze er geheel confuus door werd. Ook vond hij er groot genoegen in, "madam Olsen" zooals hij haar in intieme kringen noemde, doodelijk te verschrikken, door haar voor vast en zeker te vertellen, dat de een of ander der nieuwe gasten een Nihilist was, die altijd met een revolver in den zak liep.
De groothandelaar zelf vertoonde zich thans in een geheel nieuw licht; stijf en terughoudend was hij nu in zijn optreden. Niets ondernam hij vóór den minister geraadpleegd te hebben en op zijne soirées noodigde hij slechts die personen, die hij met hoog verlof mocht inviteeren.
Het groote bal in "Olsens danslokaal" dat leder jaar in den herfst werd gegeven, werd vervangen door een uitgezocht "thé dansant," en de heer Falck-Olsen gaf zijne dochter een wenk om den jongen Hiorth wat vriendelijk te behandelen.
Sophie had daar volstrekt geen lust in, vooral daar haar vader niet duidelijk kon zeggen waarom zij zulks eigenlijk moest doen. Over het geheel was zij misnoegd: met den kamerheer Delphin was zij geen stap verder gekomen, en te moeten kiezen tusschen Hiorth en Bennecken, was waarlijk niet iets om zich in te verheugen, of mede te pralen. Deze beide vrienden hadden gedurende den zomer veel van hunne krachten moeten vergen. Buiten hunnen diensttijd was hun de taak opgelegd eenen zwager van Hiorth, den groothandelaar Garman, te amuseeren. Deze heer woonde wel niet te Christiania zelf, maar dicht bij de stad, in de badplaats Grefsen; zij hadden zich met zulk eenen ijver van de hun opgedragen taak gekweten, dat zij niet den tijd hadden gehad zich aan hunne hartsaangelegenheden te wijden. Toen nu het winterseizoen begon, waren zij van plan de zaak met ernst aan te vatten. Inzonderheid was
