ging hij door de zaal, maakte eene buiging voor haar en vroeg met haar eens te mogen dansen.
Een gloeiend rood overtoog haar gelaat, en zij zag hem eenigszins wantrouwend aan; zij wist toch, hoe hij er van hield, de menschen voor den gek te houden.
Ondertusschen had hij reeds haar balboekje in de hand genomen, en vroeg haar om de Française na het souper. Zij kon niet goed "neen" antwoorden, ofschoon zij daartoe veel lust had.
Delphins wijze van handelen had zeer de opmerkzaamheid in de zaal getrokken, de dames staken de hoofden bijeen en fluisterden met elkander. Hilda Bennecken voelde zich zeer ongelukkig en verlegen, wat haar leelijker dan ooit maakte. Zij nam haar toevlucht tot Louise, die juist in eenen aanval van moedeloosheid, haren nood aan Caroline Hjelm klaagde.
Eenige heeren, die er acht op hadden gegeven, dat George Delphin juffrouw Bennecken voor eenen dans had geëngageerd geloofden, dat zulks een' verstandige zet van hem was geweest, en zij haastten zich dus zijn voorbeeld te volgen. Tegen alle gewoonte kreeg Hilda haar balboekje vol, en er stonden zelfs de namen van de meest fashionable cavaliers in te lezen.
Het bal werd met eene Polonaise geopend; de gastheer en de vrouw des ministers waren het eerste paar. De staatsraad was nog niet gekomen.
"Daniël heeft het tegenwoordig zoo ontzaglijk druk," zeide mevrouw tot verontschuldiging.
Daar de consul Lind er ook nog niet was, gevoelde de heer Falck-Olsen zich niet recht in zijnen schik. Onder de wandeling verbeterde zijn humeur zich wat, want de zaal leverde een fraai gezicht op.
De kamerheer mocht zeggen, wat hij wou van "Olsens Danslokaal," eene fraaier balzaal was er bijna niet in de stad te vinden en toen de lange rijen feestelijk gekleede
