Pagina:Arbeiders.djvu/67

Deze pagina is proefgelezen
65

waar de voornaamste leden van het gezelschap zich hadden verzameld.

De komst van den minister had den stempel op het feest gedrukt. Delphin placht altijd te zeggen, dat men bij die Falck-Olsens altijd min of meer het gevoel had, alsof het hoofd er ontbrak, want gastheer en gastvrouw beiden verloor men zoo spoedig uit het oog, dat men bijna hunne tegenwoordigheid vergat.

Van avond had men echter in den persoon des ministers een punt gekregen waarom men zich kon verzamelen, wijl deze; als een intiem vriend van de familie, er borg voor was, dat men zich in goed gezelschap bevond, en als 't ware verlof gaf, zich zoo goed mogelijk te amuseeren. De nieuwbakken glans, die nog over alles in het huis lag, werd daardoor minder gezien, ja zelfs min of meer gewettigd. Nu eerst begon het bal met recht; de "daglooners" glimlachten min of meer onder hunnen zwaren arbeid, en de gastheer dacht er niet langer aan, dat consul Lind weggebleven was. Hij wreef zich de handen van pleizier, want men begon "onder stoom" te komen; thans nog het souper, en alles ging naar wensch.

Zoodra Alfred zijn vader had zien binnenkomen, sloop hij naar de vestibule, nam zijne overjas en verliet het huis.



VII.

Christine zat in de gezellige voorkamer en schreef een' brief aan haren vader,—dat wil zeggen aan den opperloods, want Njaedel kon geen geschreven schrift lezen.

Oom Anders had het portier van het rijtuig, waarmede de staatsraad naar het bal zou rijden dichtgeslagen en was toen, zooals 's avonds zijne gewoonte was, uitgegaan: hij had altijd zoo veel te doen.

Terwijl zij zat en in de lamp tuurde om te bedenken