* * * * *
gevoelen van simon stevin over de noodzakelijkheid, om de wetenschappen te behandelen in de tale des lands, en de voortreffelijkheid der nederduitsche taal in dit opzigt.
Soude een ghemeente haer in een const oeffenen, ſy ſoude moeten de tael verſtaen daerſe in gheſchreven is, t’ welck haer eyghen tael moest weſen, want hoe wel ettelicke ouders hun kinders t’ Latijn doen leeren, waer in men de vrye conſten nu meest handelt, de ſelve ſijn weynich int anſien van de gemeente. Ten anderen leertmen de Ionckheyt t’ Latijn om hun eyntlick te begheven totte Rechten, Godheyt, of gheneſing: Isſer onder de ſulcke ymant die hem daer na gantſchelick totte Wisconſten ſchickt, dat ghebeurt ſeer ſelden, en ghemeenelick teghen hun ouders danck, ghelijck onder anderen den vermaerden Gaslager tuychobrahe hem ſchrijft ghebeurt te ſijn: Daer isſer onder die oock een grooten deel, welcke hun tijt voort deurbrenghen in oeffening der Latijnſche ſpraeck, leerende veerſen
