Pagina:Bilderdijk, Navonkeling 1 (1854).djvu/25

— 27 —

 Maar, vlei u, trotsche Razerny!
Verspreid door d’adem van de winden,
 Snort ons hun ijdle zwerm voorby.

Wat doet, wat hebt gy voor, Vermetelen?
 Wat wilt gy u in dien overmoed
Op Rijks- en Kerkgestoelte zetelen,
 En schoppen ’t outer met den voet.
Wat durft ge die hun God belijden,
 Wat, God in zijn Gezalfden Zoon,
Door ’s Afgronds legermach bestrijden,
 En steken de Almacht naar de kroon?

Balddadigen, van hoogmoed dronken,
 In ontucht, list, en smaad en volleerd,
Wat braakt ge op ons de Helsche vonken
 Waarvan u ’t ingewand verteert?
Gaat, steekt de bloed- en moordstandaarden
 Van ’t Jakobijnendom weêr op;
Ontbloot de in ’t bloed verbeten zwaarden;
 En huldigt uwen Afgodspop!

Wy, in de Mogendheid des Heeren,
 Aan Jezus voeten neêrgeknield;
Wy, die geen Heidensche Outers eeren,
 Wy weten, wie uw hart bezielt!
Wy zien, wy hooren, ’t grijnzend loeien
 Der vlam die uit zijne schiet,
Zijn muil van Helsche kolen gloeien;
 Maar beven voor dien Moloch niet.

Wat zoudt Gy ’t Christenhart vertsagen,
 Dat, boven aard en wareldlot
Op vleugels van ’t Geloof gedragen,
 Met al ’t geweld die moordgrub spot!
Neen, waant die rots niet op te stooten,
 Niet af te breken door uw macht,
Die ’t Godlijk Bloed heeft overvloten,
 Des Offerlams, voor ons geslacht!

Ontzinden, vest uw ranke stoelen
 Op stapels van verbrijzeld puin!
Gy moogt ze met ons bloed bespoelen,
 Maar wacht uw opgestoken kruin!
Ja, schiet vrij ’t harnas om de leden,
 De God van ons betrouwen leeft;
De Bergen schudden op Zijn treden;
 De vlakte schokt en de afgrond beeft.