Pagina:Bilderdijk, Navonkeling 2 (1854).djvu/28

— 30 —

   Het hart dat ge U ten tempel wijdde,
    Smaakt Jezus borgzoen voor zijn schuld.

  Zijn eenge lust is, U, den Ongenzienen,
Te aanbidden in het stof, te aanbidden in Uw Zoon;
   Zijn lust, zijn heil is ’t, U te dienen,
    In dank versmolten voor Uw throon

 Drie-enige, ô, maak ons dit heil volkomen!
Verhoed ons ’t glibbren op deze aardsche gladde baan!
   ô Laat ons Uw genadestroomen
    Den brand van ’t dorstend hart verslaan!

  Zwak zijn we, ô God! wy, ’t werk van Uwe handen,
En ach! misvormd, van U en van ons-zelf ontaart:
   Maar Gy, ontvonk onze ingewanden,
    ô Geest, wiens adem om ons waart!

  Wy vreezen, neen, geen Horebs felle vloeken,
Maar slechts ’t ondankbaar zijn voor ’t eindloos gunstbewijs;
   Maar ’t overroomplend zielverkloeken,
    Der moordslang van het Paradijs; —

  Maar d’ angelhaak der lichtbedwelmde zinnen;
Maar de onmacht van het hart als ’t in den strik verwart: —
   ô Doe Uw geest de zege winnen
    Op ’t zich steeds vaster worstlend hart!

  Zwak zijn we: maar wy durven strijden,
GY strijdt in ons: Uw sterkte is zwakken toegezeid.
   Wat vreezen die uw naam belijden,
    Reeds de Uwen van voor de eeuwigheid!

1825.

---

 

Beurtrei.

FORTUNATUS.

Waarom dwaalt gy, schuwe lammeren
 Langs die onafzienbre hei’?
 Hier, hier is de vette wei’,
Ginds een schouwtooneel van jammeren;
 Vlijt u onder ’s Herders staf
 Die u dezen veldgrond gaf!